تابناک فارس به قلم علی قلی پور:اینجا دیاریست به کهنسالی کوه هایی که در برمان گرفته و به گمنامی خودش . به گمنامی نام پر نشان و بی آوازه ی ممسنی. اینجا دیار تپه های چند هزار ساله و دیار لیدوماست، چهارمین سازه ی عظیم هخامنشی. از همان ها که مردوشتی ها وسعادت شهری ها و همدانی ها و خوزستانی ها بدان می بالند و اما ما مدفونش کردیم، مدفون که شد ممسنی مدفون شد، کماکان پر نشان و بی نام.
لیدوما شهریست باستانی و پرشکوه مانده بر پهنای سواحل فهلیان، آنجا که گر جفای سنگدلانه ی مسولین نیازاردش و رخصتی یابد تا رازهای درونش را بر روی خاک جلوه گر سازد افسانه پردازی خواهد کرد سال های دور دیارمان را.
دهه هاست که آمریکایی ها و ژاپنی ها و استرالیاییها و البته ایرانی ها مجدانه کاویده انده تا لیدوما را بیابند ولی حالا بازهم لیدوما مقهور سرنوشت شوم خود مدفون و بی فروغ به فراموشی سپرده شده است، لیدومایی که چون گذشته ی پر گنجش می تواند چونان گنجی از افتخار و رونق اقتصادی باشد.
بی شک با خاک برداری از این محوطه ی باستانی و جلوه گری نگاره های هنری و داستان های کهنش گردشگران بیشتری از اقصی نقاط ایران و حتی جهان برای بازدید آن خواهند آمد همانگونه که ما بارها برای بازدید از ویرانه های تخت جمشید و پاسارگاد وهگمتانه و شوش رهسپار مرودشت و سعادت شهر و همدان و خوزستان شده ایم.
خاک برداری از لیدوما می بایست تبدیل به یک نیاز و خواست عمومی گردد تا مسولین، زحمت تلاش و پاسخگویی را به خود بدهند ، شهرستانی که فاقد فرصت های شغلی کافی است نباید اینگونه خواب آلوده چشمانش را بر داشته هایش ببندد داشته هایی که حتی اگر ثروتی با خود به همراه نیاورند بی شک آبستن نام و افتخار این دیار خواهند بود.