به یکباره لبخندها بر لبان گل فرو ریخت و اشکها بر گونه جاری گشت . به یکباره بغضها گلو را قبضه کردند و سرای دل ، مملو از ماتم گردید .
به گزارش روابط عمومی مدیریت آموزش و پرورش شهرستان کهگیلویه ، یکی از همکلاسیهای آرمین صبیحی نیکو دانش آموز پایه نهم دبیرستان شهدای دم مهد در پی در گذشت دوست همکلاسیش دل نوشته ای را نوشت :
متن این دل نوشته بدین شرح است:
سلام بهار
آمدی که شادمانی را در بر زبان قمریان جاری کنی ، آمدی که لبخندهای علف را بر دامن جویبار سنجاق کنی ، آمدی تا آب و آفتاب را با هم آشتی دهی و آمدی تا اشکهای زمستانی را بر گونه های منتظر بخشکانی.
اما !!!
اما افسوس که در نیمه ی راه به ناگاه ماموریتی دیگر یافتی .
به یکباره لبخندها بر لبان گل فرو ریخت و اشکها بر گونه جاری گشت . به یکباره بغضها گلو را قبضه کردند و سرای دل ، مملو از ماتم گردید .
بهار ، آرمین ، آهوی دشت دل ما را به کدامین سوی جهاندی .
شعف نوجوانی اش را به کدامین برزن پراندی.
مشقهایش را چه کنیم ؟ و خاطراتی که به یکباره قاب شدند .
پاهایی که از حرکت افتادند و دستهایی که در هم قفل شدند .
بهار آرام در گوشمان بگو ، ناز رخش را چگونه در خاک خواباندی و چشمان سراسر شوقش را با کدامین آهنگ خاموش کردی؟.
بهار ، بهار مدرسه را گرفتی ، نیمکتها همگی بر شانه ی کلاس گریه می کنند .
زنگ زندگی خالی از خروش آرمین عزیز است اما گویی هنوز تبش در تنی چند گرما می بخشد .
او جان داد تا جان ببخشد او "یک "بود و با عشق ، "چند " شد
اگرچه با رفتنش داغی سوزناک بر دل مادر و خانواده اش اوفتاد اما داغی آتشین را بر دل مادرانی دیگر خاموش کرد .
خدای را سپاس که تمام اندامهای آرمین عزیز بیش از پیش می تپند و آهنگ زندگی را می نوازند و این بهترین اتفاقیست که می تواند برای یک انسان بیفتد و او را جایگاهی رفیع ببخشد .
ببخشا که بخشیدن افزودن است نبودن ، گهی مایه ی بودن است
گفتنی است آرمین صبیحی نیکو دانش آموز پایه نهم چند وقت پیش بر اثر صانحه تصادف مرگ مغزی شدند و رحلت نمودند، خانواده این داش آموز در اقدامی خیرخواهانه اعضای بدنش را به بیماران نیازمند اهدا نمودند و به 4 نفر دیگر جان دوباره بخشیدند.......روحش شاد
متن این دل نوشته بدین شرح است:
سلام بهار
آمدی که شادمانی را در بر زبان قمریان جاری کنی ، آمدی که لبخندهای علف را بر دامن جویبار سنجاق کنی ، آمدی تا آب و آفتاب را با هم آشتی دهی و آمدی تا اشکهای زمستانی را بر گونه های منتظر بخشکانی.
اما !!!
اما افسوس که در نیمه ی راه به ناگاه ماموریتی دیگر یافتی .
به یکباره لبخندها بر لبان گل فرو ریخت و اشکها بر گونه جاری گشت . به یکباره بغضها گلو را قبضه کردند و سرای دل ، مملو از ماتم گردید .
بهار ، آرمین ، آهوی دشت دل ما را به کدامین سوی جهاندی .
شعف نوجوانی اش را به کدامین برزن پراندی.
مشقهایش را چه کنیم ؟ و خاطراتی که به یکباره قاب شدند .
پاهایی که از حرکت افتادند و دستهایی که در هم قفل شدند .
بهار آرام در گوشمان بگو ، ناز رخش را چگونه در خاک خواباندی و چشمان سراسر شوقش را با کدامین آهنگ خاموش کردی؟.
بهار ، بهار مدرسه را گرفتی ، نیمکتها همگی بر شانه ی کلاس گریه می کنند .
زنگ زندگی خالی از خروش آرمین عزیز است اما گویی هنوز تبش در تنی چند گرما می بخشد .
او جان داد تا جان ببخشد او "یک "بود و با عشق ، "چند " شد
اگرچه با رفتنش داغی سوزناک بر دل مادر و خانواده اش اوفتاد اما داغی آتشین را بر دل مادرانی دیگر خاموش کرد .
خدای را سپاس که تمام اندامهای آرمین عزیز بیش از پیش می تپند و آهنگ زندگی را می نوازند و این بهترین اتفاقیست که می تواند برای یک انسان بیفتد و او را جایگاهی رفیع ببخشد .
ببخشا که بخشیدن افزودن است نبودن ، گهی مایه ی بودن است
گفتنی است آرمین صبیحی نیکو دانش آموز پایه نهم چند وقت پیش بر اثر صانحه تصادف مرگ مغزی شدند و رحلت نمودند، خانواده این داش آموز در اقدامی خیرخواهانه اعضای بدنش را به بیماران نیازمند اهدا نمودند و به 4 نفر دیگر جان دوباره بخشیدند.......روحش شاد