ابتلا به بیماری هپاتیت «ب» منعی برای بارداری و شیردهی ندارد

وی افزود: تزریق واکسن هپاتیت ب در دوران بارداری بدون خطر است و تمام زنان متولد سال 72 به بالا این واکسن را دریافت کرده اند، اما در صورتی که مادران باردار در معرض خطر باشد، باید از نظر آلودگی به بیماری هپاتیت ب بررسی شود.

جعفرزاده در زمینه شیردهی مادران مبتلا به هپاتیت افزود: این مادران مشروط بر نداشتن زخم در نوک سینه، منعی برای شیردهی به نوزاد خود ندارند و این عمل احتمال عفونت را در شیرخواران افزایش نمی دهد.

وی تماس جنسی با فرد آلوده را از راه های اصلی انتقال هپاتیت عنوان کرد و افزود: انتقال از مادر به جنین حین زایمان، استفاده مشترک از وسایل یا سرنگ آلوده به خون و تماس با ترشحاتی نظیر خون، زخم آلوده، بزاق، ‌ترشحات زنانه و منی از دیگر راه های انتقال عفونت به شمار می رود.

وی اظهار کرد: هپاتیت ب شایع ترین عفونت ویروسی است که کبد را درگیر می کند و با وجود امکان انتقال ویروس از مادر به نوزاد منعی برای بارداری زنان مبتلا به این بیماری وجود ندارد.

جعفرزاده بیان کرد: خطر ابتلا به سرطان و نارسایی کبد و در نهایت مرگ می تواند با ابتلای فرد به هپاتیت ب افزایش پیدا کند، درحالی که ممکن است فرد آلوده به ویروس هیچ اطلاعی از این موضوع نداشته باشد.

وی اظهار کرد: از این رو برای کنترل عفونت در ابتدای بارداری انجام آزمایش های تشخیصی ضروری است.

این متخصص زنان و زایمان تصریح کرد: اگر این ویروس از مادر به نوزاد منتقل شود، ناقل شدن نوزاد تا پایان عمر و ابتلا به سرطان کبد در بزرگسالی محتمل است.

جعفرزاده بیان کرد: در صورت ابتلای مادر باردار به ویروس هپاتیت ب، 12 ساعت پس از تولد،‌ تزریق ایمونوگلوبین (دارویی که برای درمان جایگزین در بیماران دچار نقص ایمنی به منظور جلوگیری ازعفونت ها به کارمی رود) به نوزاد توصیه می شود.

وی ادامه داد: کودک نوبت های دوم و سوم و چهارم واکسن هپاتیت ب را به صورت واکسن پنتاوالان دریافت خواهد کرد.

جعفرزاده بیان کرد: لازم است، پس از اطمینان از انجام واکسیناسیون بدو تولد و تزریق ایمونوگلوبین، کودک از نظر ایجاد پاسخ ایمنی مناسب بررسی شود.

تنها 10 درصد افراد مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی دچار هپاتیت مزمن شده و ناقل باقی می‌مانند اما در صورت انتقال عفونت از مادر به نوزاد، در اغلب موارد حالت ناقل پا برجا خواهد ماند.