تابناک فارس به نقل از تسنیم: شیراز سومین شهر اهل‌بیت(ع) و شهر شعر و ادب است. شیرازه این کلان‌شهر زیبا خواجه راز است، غزلسرایی که عراق و فارس را به شعر خود گرفت و ترکان سمرقندی و سیه چشمان کشمیری به سروده هایش می‌رقصند و می‌نازند. و طرف شاخه نبات کلکش دلپذیر‌تر از شهد و شکر است و قدسیان شعرش را از بَر دارند. دلدادگانش مُرید کلامش شده‌اند و با فرمان "به شیراز آی" بند سفر را بر خود شیرین دانسته و در دیدار با شیرازیانِ وارثِ غزل فیض روح قدسی را می‌جویند و شکر ایام سال را به جا می‌آورند. آری شیراز معدن لب لعل است و کانِ حُسنِ، لبی که به غزل بگشای به مُرده جان می‌دهد و حسن نگاهی که به باغ بنگری و شمشادِ خانه پرورش را شهره آفاق ببینی.
غلامانِ حافظ خوش لهجه خوش آواز که به زادگاهش می‌آیند به دنبال شهری هستند که در لابلای غزل‌ها سلیمان آمده و زیارتگه رندان جهان دانسته است. پس شایسته است در عشق جاری به دریای کمال خواجه، مسیر‌هایی تعریف شود تا نسیم خاک مصلی و آب رکن آباد به تجسم آید و عبیرآمیز عطر بهار نارنج را به سایه مخملین سرو بیامیزد و با نظمِ خواجه رندان، مزین گرداند تا فلک عقد ثریا را به پاکوبی نشیند.
باز هم نیمه اردیبهشت از راه رسید و هفته گرامیداشت شیراز این شهر جنت طراز با زیبایی‌های بی‌نظیر خود، با قدمتی به اندازه تاریخ و طبیعتی زیبا و شهره به باغ‌هایی با سروناز و عطر بهارنارنج‌ها آغاز شد.
عطر بهار نارنج‌ها حال و هوای شیراز را بهشتی کرده و مهر تاییدی زده بر این مطلب که اردیبهشت؛ "ماه شیراز" است و اوج شکوفایی طبیعت در اردیبهشت شیراز معنا پیدا می‌شود.
هفته شیراز، نقطه به نقطه این شهر پر رمز و راز در جوش و تلاطم زندگی و شادابی است و برای معرفی زیبایی‌های طبیعی و تاریخی شیراز روح و فرهنگ و مذهب مردم این دیار به دیگر ایرانیان و جهانیان مشخص شده است.
در سال 81 با تصویب شورای اسلامی شهر، نیمه بهار یعنی 15 اردیبهشت به نام شیراز نامگذاری شد و به دنبال آن مجلس شورای اسلامی نیز آن را تصویب کرد. در آن زمان شیراز تنها شهری بود که یک روز را به نام خود ثبت کرد.
در داستان‌های اساطیری ایران آمده است که شیراز را تهمورث دیوبند ساخت. از آن زمان تاکنون در جای جای تاریخ ایران زمین می‌توان نام و نشانی از شیراز پیدا کرد. شیرازی که امروز بسیاری از جهانیان حتی ایران را نیز به نام شیراز می‌شناسند.
به استناد لوح‌های گلی عیلامی که تاریخ آن به بیش از 2 هزار سال قبل از میلاد باز می‌گردد؛ نام شیراز تیرازیس یا شیرازیس بوده که در طول سال‌ها به شیراز بدل شده است.
براساس تازه ترین اسناد تاریخی و کشفیات در تپه پوستچی شیراز در 7 هزار و 300 سال پیش نیز در این شهر جامعه بشری زیست می کرده است که شاید در آینده نیز اسناد دیگری از زندگی بشر در این جغرافیای زیبا به دست آید.
شیراز شهر راز، شهر گنبدهای فیروزهای و شهر شاعران ایران زمین، مقبره عارفان، میعادگاه عاشقان، آیینه تمام‌نمای سرزمین مادری، خاستگاه بزرگان علم و ادب و هنر، نگین انگشتر ایران زمین، دیار همزیستی و گفتمان اقوام و مذاهب در طول تاریخ، شهر قهرمانانی از جمله عباس دوران، شهر خلاق و دومین شهر ادبیات جهان، شهر کلام‌خوش، مردمانی خون‌گرم و مهمان‌نواز، گل و گلاب و غزل، شهر آوازه بهارها، شهر درختان سرو ناز بلند با آفتاب جِنگ، زادگاه و آرامگاه مردان بزرگی نظیر نمازی و خلیلی، شهری با شهرت جهانی از دروازه قرآن تاریخی تا میدان الله، شیراز را از چهارسو، کوه‌هایی دربرگرفته که به زیبایی این شهر تاریخی و اعتدال آب و هوای آن افزوده است، ایرانی کوچک با مردمانی که قلب‌هایی به وسعت آسمان دارند.
لهجه زیبای مردمان دیار سعدی و حافظ، یکی از زیباترین و دلنشین‌ترین لهجه‌ها در ایران بزرگ اسلامی است. شیراز را تنها با شیراز، سبک‌های فرهنگی و هنری‌اش، با مردمان خوش لهجه و مهربان و نیک‌اندیش و نیکو خردش می‌توان سنجید، شیرازی که هرجا نامی از آن برده‌اند، به نیکی بوده است و بس.
از هر سمت به شیراز که می‌رسی گنبدهای فیروزهای را خواهی دید که نگین انگشتری این شهر است. بدون سلام کردن به حضرت شاهچراغ (ع) سفر به شیراز بی معنی است. باید روحت را جلا دهی و در شبستان‌های این حرم به دنبال یار بگردی.
سپس سبک‌بار عزم آرامگاه حافظ و سعدی می‌شوی. شاید تنها آرامستانی که در آن وحشت نمی‌کنم و به دنبال آرامش می‌گردیم اینجا باشد؛ وضو‌یی بگیریم و فاتحه‌ای بخوانیم که بی وضو طلب فال کردن از خواجه اهل راز بسی ناپسند است.
موسپیدان محله سعدی می‌گویند: اگر آرزویی دارید و فارغ از تلاش نصیب و قسمت؛ سکه‌ای در حوض بیندازید که شاید به وساطت شیخ شیرین سخن به آرزوهایمان برسیم. اینجا آرمگاه سراینده گلستان و بوستان است.
از آن پس، نوبت به سلام دادن پردیس‌های شیراز است. باغ‌هایی دلربا نظیر باغ ارم، باغ موزه عفیف‌آباد، باغ جهان نما، باغ دلگشا، باغ نارنجستان قوام، باغ هفت تنان و باغ نظر. و در همین باغ‌های شیراز است که می‌توانی اُبهت سَرو شیراز را ببینیم.
سپس چون تاریخ به ما یاد داده است که هیچ‌گاه کریم خود را شاه ننامید و در مجموعه زندیه (مسجد وکیل، بازار وکیل، حمام و آب‌انبار و ارگ کریمخانی) می‌شود رونق آن روزگار را تصور کرد.
و اما بازار با همه کهنگیش باز محل داد و ستد است و اگر اینجا دست خالی بیرون روی ضرر کردیم. از خاتم شیراز گرفته تا ادویه‌های شیراز که رنگش با پارچه‌ها یکی شده و چشم‌نوازی می‌کند. کلوچه و مسقطی، آبلیمو و آبغوره و انواع عرقیات معطر، ترشی و فالوده شیراز کام شما را دگرگون می‌کند.
سفر به شیراز تنها با دیدن آثار فرهنگی، تاریخی و مذهبی نباید به پایان برسد چرا که بافت تاریخی این شهر تجربه متفاوتی برای گردشگران است با قدم زدن در کوچه پس کوچه‌های بافت تاریخی شیراز با گذر سنگ سیاه و سیبویه و دارالسلام و کوچه قهر و آشتی، هر بیننده‌ای را با خود به ژرفای تاریخ شکل‌گیری شهر راز خواهد برد.
باید ساعت‌ها و روزها برای دیدن این شهر زیبا اختصاص داد و نباید بهار دلنشین، صدای پرندگان در حافظیه، صدای جنب و جوش در بازار و ... را از دست داد.
آری چه خوش گفت خواجه اهل راز و : خوشا شیراز و وضع بی‌مثالش خداوندا نگه دار از زوالش
همچنین شیخ اجل سعدی شیرازی اینچنین زیبا برای شهرش دعا می‌کند: به حق کعبه و آن کس که کرد کعبه بنا / که دار مردم شیراز در تجمل و ناز، هر آن کسی که کند قصد قبةالاسلام / بریده باد سرش همچو زر و نقره به گاز، که سعدی از حق شیراز روز و شب می‌گفت / که شهرها همه بازند و شهر ما شهباز.
وی همچنین در جایی دیگر نیز اذعان می‌دارد که دیگر شهر‌های شهره جهان درمقابل فرهنگ شهری چون شیراز همچون روستا هستند:
چه شام و چه روم و چه برّ و چه بحر / همه روستایند و شیراز شهر.
به مناسبت هفته بزرگداشت شیراز، سازمان فرهنگی، اجتماعی و ورزشی شهرداری شیراز نیز با غبار روبی حرم احمدی و محمدی با مسئولان شهری و استانی به استقبال این هفته رفتند و در ادامه مسابقه دو و میدانی برگزار شد.
اهتزاز پرچم شیراز در سطح شهر، اختتامیه آواها و نواها، انتشار ویدیو مپ بر روی برج آزادی تهران را از دیگر ویژه برنامه های هفته گرامیداشت شیراز است. همچنین روزهای 16 تا 18 اردیبهشت در سطح شهر کارگاه های نقاشی برگزار می‌شود و نقاشان به صورت زنده به کشیدن نقاشی مشغول می‌شوند.
در روز 17 اردیبهشت نیز اختتامیه فوتسال محلات در سالن پهلوان نصیری برگزار و آیین نکوداشت سردیس پیشکسوتان هنرمند شیراز در باغ جهان نما، فراخوان نذر هنر به منظور آزادی زندانیان غیر عمد، برگزاری نشست علمی شیراز شناسی، جشن بزرگ شبانه در روزهای 20، 21 و 22 اردیبهشت ماه 1402 در باغ عفیف آباد، برگزاری دو نشست ملی با حضور روسای شورای کلان‌شهرهای ایران و رئیس شورای هیئت مذهبی کل کشور در شیراز از دیگر ویژه برنامه‌ها است.
گزارش از مریم رضایی
انتهای پیام/424/ن
