آمریکا ، سرزمین کشتارهای مسکوت

قرنها، در آمریکا فرهنگ توأم با خشونت و اعمال قدرت، خرید و نگهداری آزادانه سلاح، تبدیل به یکی از ارزشهای اساسی شده است، ارزشی که صنایع تسلیحاتی قدرتمند آمریکا نیز تا حد ممکن به آن دامن میزنند تا سود مالی خود را هر چه بیشتر فراهم کنند.

هم اکنون بیش از 310 میلیون قبضه سلاح گرم غیرنظامی در دست مردم آمریکا وجود دارد و بر این اساس به ازای هر آمریکایی، بیش از یک قبضه سلاح در دست مردم است.

حمل و مالکیت سلاح ریشه در باورها و سبک زندگی آمریکایی دارد. در سال 1791 میلادی، متمم دوم حقوق مدنی به قانون اساسی آمریکا افزوده شد که بر اساس آن حق داشتن اسلحه به عنوان یکی از حقوق شهروندی به رسمیت ‌شناخته شد.

در واقع آمریکایی‌ها با استفاده گسترده از سلاح توانستند بر بومیانی که قبل از آنها صاحبان اصلی آمریکا بودند، غلبه کنند و نیز به مدت مدیدی سیاهپوستان را به بردگی بگیرند تا بدین وسیله صنعت و اقتصاد خود را رونق بخشند.

از این رو، سلاح بهترین دوست آمریکایی‌ها در طول قرون متمادی بوده است، بنابراین داشتن و بهرمندی از اسلحه در فرهنگ این کشور ، موضوعی عادی و پذیرفته شده است .

در ماه‌های اخیر به طور مداوم خبرهایی در مورد کشتارهای دسته‌جمعی در آمریکا شنیده‌ایم. وحشتناکترین بخش ماجرا، زمانی بود که جوانی با ورود به یک دبستان ابتدایی 26 نفر را شامل 20 کودک به قتل رساند تا تمام آمریکا در بهت و حیرت فرو رود، اما بروز چنین رخدادی در جامعه‌ای که خشونت، بخشی از فرهنگ آن بخصوص فرهنگ سرگرمی و رسانه‌ای‌اش شده و حمل سلاح در آن نه تنها آزاد، بلکه یک حق قلمداد می‌شود و حامیان تملک سلاح، قدرتمندترین لابی سیاسی این کشور را تشکیل می‌دهند، نباید تعجب‌برانگیز باشد. وحشتناکترین کشتارهای دسته‌جمعی آمریکا در شرایطی روی داده‌ که پوشش رسانه‌ای کشتارها در غرب تأثیری در کاهش این جنایتها نداشته است.

آمارها در مورد کشتار دسته‌جمعی حاکی از افزایش سطح بی عدالتی و نا امنی گسترده در آمریکاست و نکته قابل توجه این است که این تراژدی‌ها در مکانهای مختلفی از کلیسا گرفته تا سالن‌های نمایش فیلم و مسابقات فوتبال روی می‌دهد.

با توجه به تکرار این رویدادهای وحشتناک، و با یک دید وسیعتر به ماجرا می‌توان به این نتیجه رسید که این نوع کشتارها در آمریکا بتدریج تبدیل به رویدادی عادی شده است .هر زمان سخن از لابی و لابی‌گری به میان می‌آید، لابی صهیونیستی «آیپک» و قدرت بی‌حد و حصر آن در نظر می آید، اما لابی سلاح آمریکا موسوم به "انجمن ملی سلاح" دست کمی از آیپک ندارد.

«مجمع ملی سلاح» حداقل 24 میلیون دلار در جریان انتخابات 2012 هزینه کرد. این گروه 8/16 میلیون دلار از طریق کمیته اقدام سیاسی و 5/7 میلیون دلار از طریق «مؤسسه اقدام قانون‌گذاری» هزینه کرده است

این در حالی است که «برنامه برادی» – یکی از گروه‌های حامی محدویت مالکیت سلاح – تنها 5.800 دلار در این حوزه خرج کرده است. همین مسایل باعث شده تا هر نوع برنامه برای محدود کردن حمل و مالکیت سلاح در آمریکا با شکست مواجه شود.

واقعیت این است که پوشش خبری چنین رویدادهایی بیش از آنچه مرتبط با اطلاع‌رسانی آزاد و نشر خبر باشند، در راستای افزایش پخش کانالهای خبری و درآمدزایی آنها هستند. به عبارت دیگر، کشتارهای دسته‌جمعی نه تنها محل درآمدی برای صنایع تسلیحاتی و یا شرکتهای سازنده آن هستند، بلکه خوراک خبری خوبی نیز برای رسانه‌ها می آفرینند، رسانه‌هایی که عمل در جهت خیر اجتماعی و اخلاق رسانه‌ای برای آنها کاملاً بی‌معناست.