این تصویر دلهره‌آور، مربوط به دو سه روز پیش در دیارِ «موگرمون» لنده است. تصادفی البته ناتمام، تو منطقه‌ای معروف به «بهشت گمشده»! جایی که مهمترین قطب گردشگری و تفریحی شهرستان لنده محسوب می‌شه و هر سال هم میزبان گردشگران زیادی از سراسر استان و حتی استان‌های همسایه است؛ طبیعتی بکر و تفرجگاهی دلنشین که دل هر رهگذری را می‌رباید! درختان بلوط و مورد و … و آب سرد و زلالی که از دل کوه می‌جوشه، جلوه‌ای از قدرت لایزال الهی رو تو نقاشی زیبای طبیعت متصور می‌کنه. اما…
این منطقه زیبا که از سمت شرق در فاصله تنها ۱۰ کیلومتری شهر لنده واقع شده، جاده دسترسی نامناسبی دارد که به‌خاطر مسیر کوهستانی و پرتگاه‌های زیاد و عرض کم و پیچ‌های خطرناک به جاده‌ای ناامن برا مردم و گردشگران تبدیل شده. این جاده، تصادفاتی -مثل تصویر بالا- رو هر ساله در ایام خاص بخصوص ایام نوروز و تعطیلات تابستانی، زیاد به خود می‌بینه. اما همه‌ی این تصادفات مرگبار در حالی اتفاق میفته که شاید وجود یه گاردریل کنار پرتگاه‌های چند ده متری جاده، بهای خیلی کمتری از جان هموطنامون داشته باشه…
البته به رسم عادت دیرینه، ما همیشه علاج واقعه رو بعد از وقوع خواهیم کرد! هرچند که بعضی وقتا هم نه قبل و نه بعد از وقوع، هیچ علاجی رو شاهد نیستیم!
بهرحال شاید اگه لطف و تقدیر خداوند تو قرار دادن یه درخت محکم کنار این پرتگاه نبود، حالا عید یکی از خانواده‌های هم‌استانی به عزا تبدیل می‌شد.
این حادثه هم به خیر گذشت، اما مسئولین ما باید واقف باشند که این اولین و آخرین حادثه هم نخواهد بود…