به گزارش تابناک : به نقل از LONELY PLANET معماری با سبکهای مختلف و متنوع خود چیزی است که این روزها با زندگی تمام افراد خواسته یا ناخواسته آمیخته شده و تمام دور و برمان را فرا گرفته است. آشنایی با سبکهای مختلف معماری و شناخت ویژگیهای منحصر به فرد هر کدام از این سبکها به گردشگران و جهانگردان این امکان را میدهد تا با آگاهی بیشتری بناها و سازههایی را که هنگام سفر کردن با آنها مواجه میشوند را تحلیل و بررسی کنند. در این سری مقالات، سبکهای معماری از گذشته تا به حال بررسی میشوند.
در قسمت اول از مقاله، از سال ۸۵۰ پیش از میلاد مسیح و ظهور اولین سبک معماری یعنی معماری کلاسیک مطالبی مطرح شد و در ادامه دو سبک دیگر را که شامل معماری بیزانس یا روم شرقی و معماری رمانسک میشد را بررسی کردیم و مکانها و ساختمانهای شاخص هرکدام از آنها را نیز مطرح کردیم. حال به قرن دوازدهم میلادی رسیدهایم و از آن دوره به بعد بقیه سبکها را با یکدیگر بررسی خواهیم کرد.
دوره زمانی: قرن ۱۲ تا ۱۶ میلادی
سبک معماری گوتیک سبکی بود که پس از مدتها یک پیشرفت و تغییر نسبتا اساسی را با خود به همراه آورد و به همگان نشان داد. این سبک از معماری که دستاورد اروپاییها بود، ساختمانها و بناهایی را به وجود آورد که بلندتر بودند، سبکتر بودند و از نسبت به دیگر سبکهای معماری پیش از خود بسیار بیشتر خودنمایی میکردند. مهمترین نشانه سبک گوتیک که بیشتر برای ساختن کلیساها از آن استفاده میشد، طاقهای نوک تیزی بود که در بنا به کار میرفت. جذابیت این سبک از معماری به حدی بود که در اواسط قرن ۱۸ تا اواسط قرن ۲۰ میلادی، این سبک مجددا احیا شد و با قدرت بیشتری ظاهر شد و باز شاهد ساخت سازههایی جدید با این سبک از معماری بودیم.
این سبک را چگونه تشخیص دهیم: قوسها و طاقهای نوک تیز، ستونهای باریک، منارههای مارپیچ و ستونهای اصلی قوسی شکل از اصلیترین ویژگیهای سبک گوتیک هستند.
این سبک را در کجا ببینیم: کلیسای نوتردام پاریس، کلیسای وست مینستر در لندن و کلیسای جامع کلن در آلمان از جمله مهمترین بناهایی هستند که از سبک گوتیک در ساخت آنها استفاده شده است.
دوره زمانی: قرن ۱۴ تا ۱۷ میلادی (اروپا)
زمان اصلاح ظاهری فرا رسیده است! معماری کلاسیک و نشانهها و قوانینش را به خاطر دارید؟ سبک معماری رنسانس با رعایت قوانین کلاسیک یونانیها در هنر، به سبک معماری آنها ظاهری نو بخشید و به آن جانی دوباره داد. معماری رنسانس تناسبات معماری کلاسیک را حفظ کرد اما به طرز سخاوتمندانه و قابل توجهی به آن زیبایی بخشید و آن را مطابق با سلیقه زمان خودش احیا کرد. این سبک از معماری نسخه پیشرفتهتر و صد البته زیباتر از معماری کلاسیک است.
این سبک را چگونه تشخیص دهیم: ستونهایی با شکل معماری کلاسیک و سنگفرشها و گنبدهایی که نسبت به معماری کلاسیک بهبود بسیاری یافتهاند از جمله مهمترین ویژگیهای سبک معماری رنسانس هستند.
این سبک را در کجا ببینیم: کلیساهای جامع فلورانس و میلان، موزه لوور پاریس و کلیسای سن پیتر در رم از مهمترین بناهایی هستند که در آن معماری رنسانس به چشم میخورد.
دوره زمانی: ۱۶۰۰ تا ۱۷۵۰ میلادی
همزمان با رواج کلاه گیسهای نمایشی و تجملی، سبکی از معماری پدید آمد که به طرز بسیار قابل توجهی تمرکز اصلی خود را بر روی جنبههای ظاهری و تزیینی بنا گذاشته بود. دوره باروک بیش از هر هر زمان دیگری المانهای تزیینی بنا را به شکل کاملا دقیق و با جزییاتی استادانه به نمایش گذاشت. این سبک از معماری در اواخر قرن ۱۸ میلادی بسیار خوش درخشید و تک تک سطوح بناهایی که از این سبک پیروی میکردند با جزییات بسیار زیاد و پر زرق و برق خود چشم هر بینندهای را به خود خیره میکرد.
این سبک را چگونه تشخیص دهیم: تزیینات بسیار زیاد و خیره کننده، نقاشیهایی که بر روی سقف کشیده میشد و بهره بردن از نور و نورپردازی به شکلی نمایشی از ویژگیهای اصلی معماری باروک است.
این سبک را در کجا ببینیم: کاخ ورسای در فرانسه، فواره تروی در رم و کلیسای جامع سنت پل در لندن از جمله بناهایی هستند که از این سبک پیروی میکنند.
دوره زمانی: اواسط قرن ۱۸ (اروپا)
سبک معماری نئوکلاسیک، سبکی از معماری بود که با بخشی از دوره باروک همزمان شد و توسط افراط دلنشینی که باروک در خود گنجانده بود تقریبا پس زده شد! سبک نئوکلاسیک هم تقریبا همانند رنسانس از معماری کلاسیک یونان و روم پیروی میکرد با این تفاوت که نئوکلاسیک برخلاف رنسانس در بعضی موارد عینا از قوانین و تناسبات معماری کلاسیک بهره میبرد و آنها را با همان ظاهر اصلی خود به جسم بنایی تازه منتقل میکرد.
این سبک را چگونه تشخیص دهیم: ساختمانهایی با ظاهری جدیدتر که ستونها، سنگفرشها و گنبدهایش به طور سختگیرانهای از معماری اصلی خود پیروی میکنند.
این سبک را در کجا ببینیم: کاخ سفید در واشنگتن دی سی، موزه ارمیتاژ در سن پترزبورگ و دروازه برندنبرگ در برلین از نمونههای بارز معماری نئوکلاسیک هستند.
دوره زمانی: ۱۸۹۰ تا ۱۹۱۰ میلادی
سبک معماری هنر نو، سبکی بود که در اواخر قرن نوزده پدید آمد و تا اوایل قرن بیستم هم بیشتر دوام نداشت. این سبک از معماری بیشتر از اشکال طبیعت و گیاهان ایده میگرفت و از شکل ظاهری آنها بهره میبرد. انحنا و خمیدگی از ویژگیهای این سبک از معماری بود. معماری هنر نو عمر کوتاهی داشت و در این مدت کوتاه شهر پاریس از این سبک بسیار استفاده کرد.
این سبک را چگونه تشخیص دهیم: خطوط خمیدگی و استفاده تزیینی از اشکالی که شبیه به گیاهان بودند از ویژگیهای اصلی این سبک است.
این سبک را در کجا ببینیم: موزه اورتا در بروکسل، ورودی متروی پاریس و ساختمان لاویروت در پاریس از مهمترین مکانهایی هستند که از سبک معماری هنر نو بهره میبرند.
در این مقاله ۵ سبک دیگر از معماری مورد بررسی قرار گرفت. نظر شما در مورد این سبکها چیست؟ کدام یک از این سبکهای معماری را ترجیح میدهید؟