دستبرد انسان ها در طبیعت برای فعالیت‌های معدن کاوی، احداث جاده های میان گذر و فعالیتهایی از این دست موجب شده است که بخشی از زیستگاه های حیات وحش از بین برود، این امر باعث میشود که گذار در حیات وحش متوقف شود و فقط امکان جفت‌گیری‌های درون فامیلی در گله‌ها وجود داشته باشد.
به گزارش تابناک تهران دخل و تصرف بی رویه انسان ها در طبیعت نه تنها دردسرهایی را متوجه خود آنها کرده است بلکه خسارات و لطمات جبران ناپذیری را متوجه طبیعت و گونه های جانوری کرده است.
در دهه‌های اخیر متاسفانه انسان ها برای گسترش و توسعه اشتغال و حتی ارتقای سطح رفاه خود تاجایی در طبیعت پیش رفته اند که برخی از زیستگاه های حیات وحش را از بین برده یا اشتغال کرده اند.
شاید این مسئله از دید اول مسئله مهمی به نظر نرسد اما باید گفت که این بی توجهی در دراز مدت لطمات جبران ناپذیری را به حیات وحش وارد می کند.
امروزه فعالیت‌های انسانی، زیستگاهای حیات وحش را دستخوش تغییر کرده که در نهایت موجب جزیره‌ای شدن این زیستگاه‌ها و تولد حیوانات منگُل شده است.
صیانت و حفاظت از محیط زیست و حیات وحش جزو وظایف هر انسانی است متأسفانه اخیرا علاوه بر اینکه شاهد زوال برخی از گونههای جانوری در کشور هستیم گاهاً نیز با یکسری از جاندارانی روبرو می‌شویم که از حالت طبیعی ژنتیکی خارج شده و به طور کلی منگُل شده‌اند.
اکنون که دقیقا در زمان زاد و ولد گونههای جانوری قرار گرفته‌ایم، پرداختن به این موضوع برای حفظ این میراث ارزشمند خالی از لطف نخواهد بود.
اسماعیل میرانزاده رئیس سابق مناطق حفاظت شده کویر، زمان زاد و ولد تمامی گونههای جانوری را تقریباً یک ماه پس از فروردین‌ماه (از اوایل اردیبهشت‌ماه) در مناطق حفاظت شده کویر عنوان می کند.
وی می گوید: دمای هوا و رویش گیاهان تأثیر زیادی بر زاد و ولد گونههای جانوری دارد، طبیعت طوری وحوش را تربیت کرده است که زمانی این دسته از جانداران زایمان کنند که بیشترین علوفه را در مناطق در اختیار داشته باشند.
به گفته رئیس سابق یگان حاظت محیط زیست استان تهران، به طور کلی از ابتدا تا پایان اردیبهشت‌ماه زاد و ولد کل و بز و قوچ و میش تمام میشود و زاد و ولد آهو و جبیر در اواخر اردیبهشت‌ماه آغاز میشود.
اما سوال اینجاست، هم اکنون کدام یک از گونههای جانوری در خطر انقراض قرار دارند؟
میرانزاده در این باره می گوید که هم اکنون گونه‌هایی مانند جبیر در کل کشور در خطر انقراض قرار دارند، یوزپلنگ آسیایی و گورخر ایرانی و همچنین پلنگ نیز به سمت کمیاب شدن هستند و در خطر انقراض قرار گرفته اند.
اما با وجود همه عوامل طبیعی و سیر طبیعی از بین رفتن گونه های جانوری ، انسان ها نیز با رفتار و اعمال خود روند از بین رفتن وانقراض گونه های جانوری را تسریع می بخشند.
طبیعت و حیات وحش همواره با یک سری مخاطراتی روبرو است، زمانی حیات وحش می‌تواند پویایی داشته باشد که امکان حرکت مهاجرتی برای گونههای آن فراهم شده باشد.
این در حالی است که اخیرا اقدامات و فعالیت‌های انسانی برای گسترش اشتغال و افزایش سطح رفاه موجب جزیره‌ای شدن زیستگاه‌های حیات وحش شده است.
میرانزاده خاطرنشان می کند که جزیزه ای شدن زیستگاه های حیات وحش عدم امکان مهاجرت و گذار را برای حیات وحش در کشور فراهم کرده بر همین اساس فقط امکان جفت‌گیری‌های درون فامیلی در گله‌ها وجود دارد که همین امر موجب شده حیات وحش به سمت زوال ژنتیکی پیش رود و در نهایت گونههای منگُل باقی بماند.
این گونههای آسیب‌پذیر طی چند روز گرسنگی و سرما از بین می‌روند و تلف می‌شوند این نتیجه جزیره‌ای شدن حیات وحش است