سه روز از حادثه شهران می گذرد، جسد دومین قربانی این اتفاق هم پیدا شده اما هیچ نهادی مسئولیت این اتفاق را نمیپذیرد.
البته وقتی به نمونه های مشابه چنین ماجرایی نگاه کنیم میبینیم که حتی اگر نهادی هم مسئولیت حادثه شهران را قبول کند، تا وقتی برخی مسائل حل نشوند امکان تکرار چنین اتفاقاتی همیشه وجود خواهد داشت.
این «برخی مسائل» هم بخش زیادی شان در هماهنگی نهادها برای جلوگیری از اتفاقات بحرانی خلاصه میشود.
هماهنگی که کارشناسان اسمش را مدیریت واحد شهری گذاشتهاند. طبیعی است که ناهماهنگی میان ارگانها و سازمانها مشکلات زیادی را به وجود میآورد.
به ویژه وقتی تعداد این سازمانها به حدود ۲۷ دستگاه اجرایی برسد که برای انجام كارهای خود باید با شهرداری در ارتباط بوده و همکاری و تعامل مناسبی داشته باشند. برای همین است كه ضرورت ایجاد مدیریت یکپارچه شهری برای ایجاد هماهنگی در فعالیتهای اجرایی و شهری میان ارگان ها حس میشود؛ با وجو اینکه همه چنین ضرورتی را قبول دارند همچنان شاهد اتفاقهایی هستیم که نشان میدهد شهر همچنان یك متولی واحد ندارد.مشكلی كه شاید در اكثر كشورهای پیشرفته با اجرایی كردن قوانین مدیریت یكپارچه شهری حل شده باشد.
مجتبی شاکری، عضو شورای شهر تهران در پاسخ به این سؤال که چرا هنوز بعد از 16 سال خبری از مدیریت یکپارچه شهری نیست، به میگوید: «عزم و ارادهای که در این زمینه باید در قوه مجریه موجود باشد نیست. تهران بهعنوان پایتخت یک الزاماتی دارد که باید به طور ویژه به آنها نگاه کرد. بخشی از مسوولیت های کشوری و بینالمللی با اداره شهر تهران قابل توصیف و قابلعرضه است. شهرداری تهران فقط تهران را اداره نمیکند. نمایش اداره شهر در مقابل کشور و در مقابل چشمهای بینالمللی است.»
شاکری با اشاره به اینکه تجربه مدیریت یکپارچه تجربه آزموده شده در بسیاری از کشورهاست میگوید: «وقتی مدیریت یکپارچه وجود داشته باشد میتوان زمان را کوتاه کرد و امکان امداد رسانی را بالا برد. بههرحال بخشی از مسوولیتهای حاکمیتی را باید قوه مجریه بپذیرد. تهران در حال حاضر دارای آلودگی هوا، آلودگی نوری، آلودگی صوتی، ترافیکهای سنگین شهری و... است. با وجود تمام این شرایط چرا هنوز مجوز تولید خودرو صادر می شود؟ چرا در طول روز با چنین حجم بالایی از شماره گذاری خودرو رو به رو هستیم؟ درصورتی که همه میگویند خیابانهای تهران گنجایش این تعداد خودرو را ندارد. تهران برای 6 میلیون نفر تعریف شده است. به چه مجوز عقلی و قانونی 8 میلیون نفر در شب و 12 میلیون نفر در روز تهران جمعیت دارد؟ معلوم است چنین جمعیتی برای پایتخت آسیبزا میشود. همانطور که گفته میشود عامل بسیاری از نشستهای زمین و همچنین شدت پیدا کردن برخی حادثه ها همین جمعیت و ساخت و ساز زیاد است.»
این عضو شورای شهر با انتقاد به این موضوع که مسوولان به دنبال راه چاره نیستند و بعد از وقوع حادثه به دنبال آسیبزدایی می روند میگوید: «متأسفانه قبل از حادثه تدبیر نمیشود. آسیب اتفاق میافتد و بعد به دنبال این میرویم که با هزینههای چند برابر آسیب را برطرف کنیم. به نظر میرسد باید این الزامات حاکمیتی اتفاق بیفتد. یک زمانی باید برسد که شهردار تهران در دولت بنشیند و مسائل خاص پایتخت را حل کند. اما از دولت آقای هاشمی تا دولت آقای روحانی این اتفاق نیفتاده است. بنابراین نمیتوان انتظار داشت منحنی رخدادها و آسیبها رو به کاهش برود.»