در بین کاندیداهای تایید صلاحیت شده تبریز ، کمتر کاندیدایی با تئوری و یا یک فکر منسجم سیاسی سراغ می توان گرفت.مثلا در اصلاح طلبان این فرد می تواند پزشکیان باشد البته اگر بپذیرد که اصلاح طلب است و در سوی دیگر نیز می تواند فرهنگی باشد.
دوسوی تفکرات سیاسی که البته بیشتر بخاطر موضع گیری های واکنشی نسبت به پدیده های سیاسی ، معروف می گردند وگرنه افکار این دو ، مجالی برای طرح اندیشه در محافل علمی و روشنفکری تا کنون نداشته اند .
البته کلاس های نهچ البلاغه دکتر پزشکیان و نیز تحصیل وی در اروپا و تجارب آن ، تمایز مهمی بین او و دیگر سیاسیون ایجاد نموده است.
با این حال ، کسی نمی تواند انتظار این را داشته باشد که یک اصلاح طلب با یک اصولگرا در یک ردیف فکری و مواضع قرار گیرفته ویا به اصطلاح، باهم ائتلاف کنند.
بالاخره تبریز شهر اولین هاست. شاید این نوع تیر خلاص زدن به مبانی سیاست نیز در تبریز باب شود. دیروز ائتلاف جدیدی رونمایی شد که در آن فرهنگی در کنار پزشکیان و منادی ، قرار گرفت.
هرچند نگارنده این نوع ائتلاف را بر نمی تابیده و آنرا تیر خلاصی بر کالبد نیمه جان اصالت گفتمانی دو طرف می داند ، اما سئوال مهمی نیز ذهن را درگیر می کند.
براستی در اردوگاه اصولگرایان چه اتفاقی افتاده است که نیازمند رای پزشکیان شده اند. چرا که شنیده ها حکایت از پیشقدمی این طیف در تشکیل ائتلاف دارد.
از سوی دیگر و مهم تر از سئوال اول ، این است که چگونه می توان نقش یک نهاد خاص را که در شبکه بندی نیروها و توجیه آنها برای رای به اصولگرایان به منظور رای نیاوردن اصلاح طلبان متبلور شده است را در این زمینه تحلیل کرد.
جلساتی که نود درصد وقت آن صرف توجیه مخاطب می گردد که اگر اصلاح طلب به مجلس برود نفوذ صورت خواهد گرفت. در حالیکه از سوی دیگر به صحت عملکرد شورای نگهبان مومنانه سخن گفته می شود.
از این ها که بگذریم، به نظر می رسد حاکم شدن نگاه نفع طلبانه و ابزاری به سیاست و از سوی دیگر خلا گفتمانی شکل گرفته در تبریز سبب شگفتی هایی گردیده و خواهد گردید که شاید بتوان از آن به تیر خلاص سیاست یاد نمود.
محسن رضازاده