تا چند روز دیگر دولت آقای رییسی به صورت کامل شروع به فعالیت خواهد کرد و جانشین دولت تدبیر و امید خواهد شد. دولت تدبیر و امید دقیقا ۸ سال گذشته به وسیله‌ای جامعه دانشگاهی و رسانه‌ها توانست مردم را فریب دهد و جالب اینجاست که هیچ کدام از افراد دانشگاهی و رسانه‌ای حاضر به عذرخواهی ساده از مردم نشدند.
به گزارش تابناک کردستان، در طول این مدت ما شاهد وضعیت اقتصادی و اجتماعی فلاکت باری بودیم که در طول تاریخ کشور ایران میتوان ادعا کرد بی سابقه بود و جای تاسف دارد که امروز جامعه دانشگاهی که ادعای خواص بودن می‌کنند به جای انتقاد از دولت حسن روحانی و همچنین خواهان مجازات ایشان بابت این شرایط اجتماعی و اقتصادی باشند، در نهایت تاسف در تلاش و کوشش هستند که برای این شرایط دلایل و استدلال‌هایی را برای توجیه کردن و یا بهتر است بگوییم برای فریب دادن مردم و جامعه ارائه می‌دهند.
به عنوان نمونه می‌گویند"رییس جمهور قدرت ندارد" و علت بدبختی‌ها و شرایط امروز را در نبودن قدرت رییس جمهور خلاصه می‌کنند، اگر این دلیل بچگانه درست و صحیح باشد باید سوال کرد که چرا ایشان از مسند قدرت ریاست جمهوری استعفا نداد؟ چرا از حسن روحانی سلب مسئولیت می‌کنند؟
هر کسی که در مسند قدرت قرار بگیرد باید مسئولیت خودش را در قبال جامعه قبول کنند و حسن روحانی به دلیل داشتن اختیار در قبول مسند قدرت باید در برابر آحاد جامعه مسئولیت قبول کنند و اینکه "رییس جمهور قدرت ندارد" چیزی به جز فریب دادن مردم نیست.
ما اگر قبول کنیم که رییس جمهور قدرت اجرایی نداشت، ولی برای ما قابل قبول نخواهد بود که کسی بگوید که "رییس جمهور قدرت زبانی" هم نداشت. آیا رییس جمهور قدرت زبانی نداشت که مردم را مسخره نکند؟ آیا رییس جمهور قدرت زبانی نداشت که جلوی تلویزیون به مردم دروغ نگوید؟
متاسفانه جامعه دانشگاهی ما همه چیز را به خوبی درک نمی‌کنند و فقط براساس منافع اقتصادی و اجتماعی خودشان حرف میز نند به همین دلیل دچار اشتباه میشوند و نمیتوان جواب سوالات جامعه را بدهند.
دلیل دیگر که این آقایان برای فریب دادن مردم استفاده می‌کنند که اینست که تحریم‌های اقتصادی باعث چنین شرایطی شده است و اگر تحریم‌های اقتصادی آمریکا نبود مسلما شرایط به این دردناکی نبود.
ما در جواب این استدلال جامعه دانشگاهی می‌گوییم آیا تحریم‌های تاثیر دارد نه نسبت؟ اگر تحریم‌های با وضعیت موجود نسبت داشته باشد یعنی علت اصلی این شرایط اقتصادی و اجتماعی باشند، پس مدیران اجرایی و دولت تدبیر و امید چه نقشی در جامعه دارند؟ اگر تحریم‌های علت باشند مسلما فلسفه بودن مدیران بی معنی خواهد شد و همه مردم باید به آمریکا نگاه کنند و در اینجا مسئله استقلال کشور زیر سوال می‌رود. از طرف دیگر اگر تحریم‌ها آمریکا علت باشند چرا همین جامعه دانشگاهی مردم و جامعه را تشویق می‌کردند که در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ به حسن روحانی بدهند؟
ولی ما اعتقاد داریم که تحریم‌ها تاثیر دارد و علت اصلی مشکلات و شرایط موجود نه تحریم‌ها بلکه فساد‌های درونی و عدم کارایی دولت در استفاده از منابع اقتصادی و طبیعی کشور است. وقتی دولت تدبیر و امید برای بازگشایی یک کارخانه ساده تولیدی نمیخواهد ۱۰۰ میلیارد تومان هزینه کنند، ولی برای سفر‌های خارجی در مورد تدوین سند برجام میلیارد‌ها دلار هزینه می‌کنند، آیا در اینجا تحریم‌ها مقصر هستند نه ناکارامدی دولت؟
از این نمونه‌ها در دولت تدبیر و امید به فراوان میتوان دید، ولی جای تاسف دارد که چرا جامعه دانشگاهی ما اینقدر اسیر و نوکر دنیای سیاست شده است؟ میتوان در مورد عملکرد دولت تدبیر و امید ساعات‌ها بحث و بررسی کرد، ولی ما در اینجا فقط این را به عنوان مقدمه اشاره کردیم تا برای جامعه مشخص و معلوم شود که دولت تدبیر و امید علت اصلی مشکلات جامعه هستند و اگر آن‌ها اینقدر به سند برجام توجه می‌کردند به منابع داخلی هم توجه کرده بودند شاید تاثیر تحریم‌ها به اندازه امروز نبود.
اما بعد از این مقدمه لازم است به دولت آقای رییسی اشاره کنیم که ایشان انصافا نسبت به رییس جمهور‌های دیگر کار سنگینی بر دوش خودش احساس کرده است و دلیل آن فشار‌های سنگین اقتصادی از یک سو و از طرف دیگر مسئله بی اعتمادی جامعه بخاطر عملکرد‌ها اشتباه و غلط دولت‌ها گذشته از جمله دولت حسن روحانی است.
اما دولت آقای رییسی با این میراث نامبارک دولت روحانی باید چکار کند؟ از یک طرف فشار‌های و تحریم‌ها بین الملل بر نظام اقتصادی کشور ادامه دارد و از طرف دیگر مشکلات اجتماعی از جمله بی اعتمادی به عملکرد نظام سیاسی هم جز میراث دولت حسن روحانی است که امروز دامن دولت آقای رییسی را گرفته است.
ما در اینجا قصد نداریم که برای دولت آقای رییسی نقشه راه ترسیم کنیم هر چند باید در آینده به دولت ایشان راه حل و پیشنهاد عبور از این بحران‌ها را ارائه داد، ولی در اینجا ما بصورت خلاصه راهکار‌های را برای ایشان پیشنهاد خواهیم تا شاید کمی از مشکلات جامعه حل شود.
به عنوان نکته اول اینکه ما منکر وجود فشار‌های اقتصادی در دولت‌ها گذشته نیستیم و این مشکلات در دولت‌های گذشته کم تا بیش احساس میشد، ولی در دولت حسن روحانی علاوه بر فشار‌های اقتصادی متاسفانه مسئله بی اعتمادی و قهر کردن مردم با نظام سیاسی هم جز ارمغان فراموش نشدنی دولت تدبیر و امید است.
از این نظر دولت اقای رییسی در مرحله اول باید با عملکرد‌های مناسب در حوزه اقتصادی بتواند اعتماد بخشی بزرگی از اقشار کم درآمد جامعه را جلب کنند و برای اینکار باید دولت آقای رییسی بخش‌های تولیدی که در دولت حسن روحانی متاسفانه فدای روابط ناقص خارجی شده بود مجددا شروع به فعالیت اقتصادی کنند.
مهمترین کار آقای رییسی برای بخش اقتصادی جامعه باید انجام دهد عبارت است از پرداخت هزینه‌های تولیدی از جمله هزینه‌ها انرژی اعم از آب، برق، گاز و همچنین پرداخت بیمه نیروی انسانی شرکت‌ها تولیدی در جامعه است که این هزینه‌ها متاسفانه بخش بزگی از هزینه تولید را شامل میشود و شرکت‌ها تولیدی بخاطر عدم توانایی در پرداخت این گونه هزینه‌های مجبور هستند از طریق مصرف کنندگان پرداخت کنند و این فشار سنگینی را بر دوش جامعه و اقشار کم درآمد خواهد گذاشت.
از طرف دیگر اقدام بعدی آقای رییسی توجه به اقشار کم درآمد جامعه است که امروز به دلیل فشار‌های اقتصادی که ناشی از سیاست‌ها غلط و اشتباه اقتصادی نئولیبرال دولت روحانی بوده است باید در دولت آقای رییسی این سیاست غلط و اشتباه توسط حمایت‌ها اقتصادی از جمله تهیه مواد غذایی ارزن قیمت و همچنین پرداخت یارانه‌ها غیر نقدی در مورد کاهش هزینه بهداشت، آموزش و انرژی جبران شود.
کار دیگری که باید آقای رییسی در قبال جامعه انجام دهد مبارزه با فساد مالی و اداری در جامعه است. یک فرد تولید کننده برای تاسیس یک کارگاه تولیدی باید دو سال به دنبال مجوز باشد و در این مدت باید چندین بار به ادارات مختلف کشور رشوه بدهد تا فلان مدیر نامه ایشان را امضا کنند و این مشکلات متاسفانه در این ۸ سال گذشته نسبت به دوره‌های گذشته بیشتر شده است و این انتظار در جامعه وجود دارد که اقای رییسی با این گونه فساد‌ها مبارزه کنند، چرا که وجود و بودن این فساد خودش باعث بی اعتماد بیشتر در جامعه منجر خواهد شد.
در مورد سیاست خارجی هم باید گفت که دولت آقای رییسی باید این نکته بین الملل را به خوبی درک کند که در روابط بین الملل باید براساس منافع ملی توجه کرد و باید دقت کرد که روابط با چه کشور‌هایی میتواند برای مردم و نظام اقتصادی مفید باشد.
به عنوان نمونه ما نیاز به روابط با کشور‌های منطقه خاورمیانه از جمله عربستان و حوزه خلیج فارس هستیم، چرا امروز در سطح جهان کشور‌ها به تنهایی موفق نیستند بلکه از طریق اتحاد‌ها و اتئلاف‌ها بین المللی میتواند از منافع ملی خودشان دفاع کنند، به همین دلیل آقای رییسی باید در سیاست خارجی به این کشور‌ها منطقه بیشتر توجه کنند و بیشترین صادارات و واردات اقتصادی را با این کشور داشته باشد. از طرف دیگر آقای رییسی باید از طریق گفتگو و مذاکره با کشور‌های عضو برجام به دنبال رفع تحریم‌های بین المللی باشد که برای اینکار باید در بین کشور‌های منطقه یک اتئلاف تشکیل دهد تا کشور‌های غربی از این طریق بیشتر منافع ایران تامین کنند.
اگر خوب توجه کنیم امروز اسرائیل و کشور‌های عربی در مذاکره برجام مانع تراشی می‌کنند و اگر دولت آقای رییسی بتواند با کشور‌های عربی تعامل و روابط سیاسی و اقتصادی داشته باشد مسلما میتواند به عنوان یک ابزار قوی در مذاکره با غرب استفاده کند. این قسمت روابط خارجی دولت آقای رییسی نیاز به یادداشت دیگری دارد. انشالله در آینده در این مورد بحث خواهیم کرد.
مختار سلیمانی
به عنوان نمونه می‌گویند"رییس جمهور قدرت ندارد" و علت بدبختی‌ها و شرایط امروز را در نبودن قدرت رییس جمهور خلاصه می‌کنند، اگر این دلیل بچگانه درست و صحیح باشد باید سوال کرد که چرا ایشان از مسند قدرت ریاست جمهوری استعفا نداد؟ چرا از حسن روحانی سلب مسئولیت می‌کنند؟
هر کسی که در مسند قدرت قرار بگیرد باید مسئولیت خودش را در قبال جامعه قبول کنند و حسن روحانی به دلیل داشتن اختیار در قبول مسند قدرت باید در برابر آحاد جامعه مسئولیت قبول کنند و اینکه "رییس جمهور قدرت ندارد" چیزی به جز فریب دادن مردم نیست.
ما اگر قبول کنیم که رییس جمهور قدرت اجرایی نداشت، ولی برای ما قابل قبول نخواهد بود که کسی بگوید که "رییس جمهور قدرت زبانی" هم نداشت. آیا رییس جمهور قدرت زبانی نداشت که مردم را مسخره نکند؟ آیا رییس جمهور قدرت زبانی نداشت که جلوی تلویزیون به مردم دروغ نگوید؟
متاسفانه جامعه دانشگاهی ما همه چیز را به خوبی درک نمی‌کنند و فقط براساس منافع اقتصادی و اجتماعی خودشان حرف میز نند به همین دلیل دچار اشتباه میشوند و نمیتوان جواب سوالات جامعه را بدهند.
دلیل دیگر که این آقایان برای فریب دادن مردم استفاده می‌کنند که اینست که تحریم‌های اقتصادی باعث چنین شرایطی شده است و اگر تحریم‌های اقتصادی آمریکا نبود مسلما شرایط به این دردناکی نبود.
ما در جواب این استدلال جامعه دانشگاهی می‌گوییم آیا تحریم‌های تاثیر دارد نه نسبت؟ اگر تحریم‌های با وضعیت موجود نسبت داشته باشد یعنی علت اصلی این شرایط اقتصادی و اجتماعی باشند، پس مدیران اجرایی و دولت تدبیر و امید چه نقشی در جامعه دارند؟ اگر تحریم‌های علت باشند مسلما فلسفه بودن مدیران بی معنی خواهد شد و همه مردم باید به آمریکا نگاه کنند و در اینجا مسئله استقلال کشور زیر سوال می‌رود. از طرف دیگر اگر تحریم‌ها آمریکا علت باشند چرا همین جامعه دانشگاهی مردم و جامعه را تشویق می‌کردند که در انتخابات ریاست جمهوری ۱۳۹۲ و ۱۳۹۶ به حسن روحانی بدهند؟
ولی ما اعتقاد داریم که تحریم‌ها تاثیر دارد و علت اصلی مشکلات و شرایط موجود نه تحریم‌ها بلکه فساد‌های درونی و عدم کارایی دولت در استفاده از منابع اقتصادی و طبیعی کشور است. وقتی دولت تدبیر و امید برای بازگشایی یک کارخانه ساده تولیدی نمیخواهد ۱۰۰ میلیارد تومان هزینه کنند، ولی برای سفر‌های خارجی در مورد تدوین سند برجام میلیارد‌ها دلار هزینه می‌کنند، آیا در اینجا تحریم‌ها مقصر هستند نه ناکارامدی دولت؟
از این نمونه‌ها در دولت تدبیر و امید به فراوان میتوان دید، ولی جای تاسف دارد که چرا جامعه دانشگاهی ما اینقدر اسیر و نوکر دنیای سیاست شده است؟ میتوان در مورد عملکرد دولت تدبیر و امید ساعات‌ها بحث و بررسی کرد، ولی ما در اینجا فقط این را به عنوان مقدمه اشاره کردیم تا برای جامعه مشخص و معلوم شود که دولت تدبیر و امید علت اصلی مشکلات جامعه هستند و اگر آن‌ها اینقدر به سند برجام توجه می‌کردند به منابع داخلی هم توجه کرده بودند شاید تاثیر تحریم‌ها به اندازه امروز نبود.
اما بعد از این مقدمه لازم است به دولت آقای رییسی اشاره کنیم که ایشان انصافا نسبت به رییس جمهور‌های دیگر کار سنگینی بر دوش خودش احساس کرده است و دلیل آن فشار‌های سنگین اقتصادی از یک سو و از طرف دیگر مسئله بی اعتمادی جامعه بخاطر عملکرد‌ها اشتباه و غلط دولت‌ها گذشته از جمله دولت حسن روحانی است.
اما دولت آقای رییسی با این میراث نامبارک دولت روحانی باید چکار کند؟ از یک طرف فشار‌های و تحریم‌ها بین الملل بر نظام اقتصادی کشور ادامه دارد و از طرف دیگر مشکلات اجتماعی از جمله بی اعتمادی به عملکرد نظام سیاسی هم جز میراث دولت حسن روحانی است که امروز دامن دولت آقای رییسی را گرفته است.
ما در اینجا قصد نداریم که برای دولت آقای رییسی نقشه راه ترسیم کنیم هر چند باید در آینده به دولت ایشان راه حل و پیشنهاد عبور از این بحران‌ها را ارائه داد، ولی در اینجا ما بصورت خلاصه راهکار‌های را برای ایشان پیشنهاد خواهیم تا شاید کمی از مشکلات جامعه حل شود.
به عنوان نکته اول اینکه ما منکر وجود فشار‌های اقتصادی در دولت‌ها گذشته نیستیم و این مشکلات در دولت‌های گذشته کم تا بیش احساس میشد، ولی در دولت حسن روحانی علاوه بر فشار‌های اقتصادی متاسفانه مسئله بی اعتمادی و قهر کردن مردم با نظام سیاسی هم جز ارمغان فراموش نشدنی دولت تدبیر و امید است.
از این نظر دولت اقای رییسی در مرحله اول باید با عملکرد‌های مناسب در حوزه اقتصادی بتواند اعتماد بخشی بزرگی از اقشار کم درآمد جامعه را جلب کنند و برای اینکار باید دولت آقای رییسی بخش‌های تولیدی که در دولت حسن روحانی متاسفانه فدای روابط ناقص خارجی شده بود مجددا شروع به فعالیت اقتصادی کنند.
مهمترین کار آقای رییسی برای بخش اقتصادی جامعه باید انجام دهد عبارت است از پرداخت هزینه‌های تولیدی از جمله هزینه‌ها انرژی اعم از آب، برق، گاز و همچنین پرداخت بیمه نیروی انسانی شرکت‌ها تولیدی در جامعه است که این هزینه‌ها متاسفانه بخش بزگی از هزینه تولید را شامل میشود و شرکت‌ها تولیدی بخاطر عدم توانایی در پرداخت این گونه هزینه‌های مجبور هستند از طریق مصرف کنندگان پرداخت کنند و این فشار سنگینی را بر دوش جامعه و اقشار کم درآمد خواهد گذاشت.
از طرف دیگر اقدام بعدی آقای رییسی توجه به اقشار کم درآمد جامعه است که امروز به دلیل فشار‌های اقتصادی که ناشی از سیاست‌ها غلط و اشتباه اقتصادی نئولیبرال دولت روحانی بوده است باید در دولت آقای رییسی این سیاست غلط و اشتباه توسط حمایت‌ها اقتصادی از جمله تهیه مواد غذایی ارزن قیمت و همچنین پرداخت یارانه‌ها غیر نقدی در مورد کاهش هزینه بهداشت، آموزش و انرژی جبران شود.
کار دیگری که باید آقای رییسی در قبال جامعه انجام دهد مبارزه با فساد مالی و اداری در جامعه است. یک فرد تولید کننده برای تاسیس یک کارگاه تولیدی باید دو سال به دنبال مجوز باشد و در این مدت باید چندین بار به ادارات مختلف کشور رشوه بدهد تا فلان مدیر نامه ایشان را امضا کنند و این مشکلات متاسفانه در این ۸ سال گذشته نسبت به دوره‌های گذشته بیشتر شده است و این انتظار در جامعه وجود دارد که اقای رییسی با این گونه فساد‌ها مبارزه کنند، چرا که وجود و بودن این فساد خودش باعث بی اعتماد بیشتر در جامعه منجر خواهد شد.
در مورد سیاست خارجی هم باید گفت که دولت آقای رییسی باید این نکته بین الملل را به خوبی درک کند که در روابط بین الملل باید براساس منافع ملی توجه کرد و باید دقت کرد که روابط با چه کشور‌هایی میتواند برای مردم و نظام اقتصادی مفید باشد.
به عنوان نمونه ما نیاز به روابط با کشور‌های منطقه خاورمیانه از جمله عربستان و حوزه خلیج فارس هستیم، چرا امروز در سطح جهان کشور‌ها به تنهایی موفق نیستند بلکه از طریق اتحاد‌ها و اتئلاف‌ها بین المللی میتواند از منافع ملی خودشان دفاع کنند، به همین دلیل آقای رییسی باید در سیاست خارجی به این کشور‌ها منطقه بیشتر توجه کنند و بیشترین صادارات و واردات اقتصادی را با این کشور داشته باشد. از طرف دیگر آقای رییسی باید از طریق گفتگو و مذاکره با کشور‌های عضو برجام به دنبال رفع تحریم‌های بین المللی باشد که برای اینکار باید در بین کشور‌های منطقه یک اتئلاف تشکیل دهد تا کشور‌های غربی از این طریق بیشتر منافع ایران تامین کنند.
اگر خوب توجه کنیم امروز اسرائیل و کشور‌های عربی در مذاکره برجام مانع تراشی می‌کنند و اگر دولت آقای رییسی بتواند با کشور‌های عربی تعامل و روابط سیاسی و اقتصادی داشته باشد مسلما میتواند به عنوان یک ابزار قوی در مذاکره با غرب استفاده کند. این قسمت روابط خارجی دولت آقای رییسی نیاز به یادداشت دیگری دارد. انشالله در آینده در این مورد بحث خواهیم کرد.
مختار سلیمانی
منبع: تابناک