((غواص دست بسته))
غواص دست بسته،جسم ستم کشیده / مست زباده حق ، جام لقاء چشیده
در کربلای چهار و اندر بلای مطلق / از منجلاب دنیا تا عرش حق رهیده
ای عاشق الهی ، بر رهروان تو شاهی / گفتی که قم فانذر ، وقت صلا رسیده
هم شاهدی و مشهود هم رازقی و مرزوق / هم عاشقی و معشوق روی خدا بدیده
اندرحصار آب و نان و هوا و یک "رحم” / ماندی و لحظه ای هم "ضعفت” عدو ندیده
ما بردگان نان و آب و رفاه و شهوت/چشمان به دست دشمن از خستگی تکیده
چشمی به غرب دون و چشمی به نفس امّار/با چشم پر زخونت چشمان ما بدیده
سرگرم اختلافات ، غرق تمام آفات / ناجی سر رسیده ، دست همه کشیده
آقای کربلایی ای شاهد خدایی / بنگر حسینیان را در برزخ "پدیده”
بانگ رحیل دادی ، راه و سبیل دادی / اندر غریبی "ماه” آن میر حق شنیده
آقا و سید ما ، مظلوم بود و تنها / یک لشگر الهی بهرش ز حق رسیده
دستت ببست و دستی با ظالمان ندادی / بنگر که دست ما را او تا کجا کشیده
این مظهر شیاطین این شرق و غرب بی دین / تامّر و مظهر خود ما را بهم تنیده
آغاز ماه قرآن ، قرآن شدی برامان / نازل نما "فتحنا” بر ارض "نم” ندیده
ماه علی مظلوم، از جور دوست مغموم / "عماریون” ندا ده از قلب حق چشیده
غواص و ناجی ما ، غرقیم به "یّم” دنیا / فریاد یا علی زن بر جمع حق بریده
خوش بین و ساده ایم ما ، محتاج باده ایم ما / بر تشنگان شرابی از دیده و ندیده
هم یاری و رفاقت ، هم رحمت و شفاعت / ای از فنای دنیا تا اوج حق پریده
ای صد درود از حق از میرفرق منشق/ بر جسم و جان و روحِ تا آسمان رسیده
باشد فقیر لطفت ، لطفی غرق امید / ای طائر الهی رحمی به رنج دیده
