سرویس ورشی تابناک تبریز؛گسترش فولاد در هفته‌ی سوم لیگ برتر باشگاه های کشور، در ورزشگاه بنیان دیزل
میزبان پرسپولیس بود که با نتیجه‌ی یک بر صفر مغلوب شاگردان برانکو شد. حال
میخواهیم نقاط ضعف و قوت دو تیم را موشکافانه بررسی کنیم.
گسترش فولاد به عنوان میزبان، شرایط بهتری داشت.
کمالوند با ترکیب دخسوس در دروازه، زوج مرتضی اسدی و سید محسن حسینی در قلب خط
دفاعی، مصطفی اکرامی در دفاع چپ و محسن حمیدی در سمت راست به بازی آمده بود.
در پست هافبک دفاعی، مگنو باتیستا و علیرضا نقی زاده حضور داشتند و سه هافبک
بازیساز در لاین جلو حضور داشتند که مسعود ابراهیم زاده، داریوش شجاعیان و محمدرضا
خلعتبری بودند و مهاجم تمام کننده‌ی گسترش فولاد مثل دو بازی گذشته، لوسیانو پریرا
بود. ( سیستم 4-2-3-1 )
برانکو نیز از بیرانوند در دروازه، سید جلال حسینی و محمد انصاری در مرکز، حسین
ماهینی در سمت راست و محسن ربیع خواه در سمت چپ خط دفاعی به کار گرفته بود.
پروفوسور از کمال الدین کامیابی نیا به عنوان هافبک دفاعی استفاده میکرد و در خط
جلوی او، محسن مسلمان، وحید امیری و فرشاد احمدزاده به عنوان پل ارتباطی بین هافبک
دفاعی و مهاجمان ایفای نقش میکردند و علیپور و عالیشاه به عنوان دو مهاجم هدف تیم
بودند. ( سیستم 4-1-3-2 )
دقایق ابتدایی بازی
دو تیم در اوایل بازی به ارزیابی یکدیگر پرداختند و حملاتی کم اثر را روی دروازه‌ی
هم پیاده کردند.
گسترش فولاد سعی داشت با پاس های عمقی از قلب خط دفاع، شیمبا را صاحب موقعیت کند و
پرسپولیس نیز با حمله از کناره ها مخصوصا توسط عالیشاه که با ضعف محسوس محسن حمیدی
در طول بازی این شرایط برای پرسپولیس راحت تر هم میشد، سعی در توپ ریزی به روی
دروازه بود.
پس از درگیری بین بازیکنان دو تیم
پس از درگیری که بین بازیکنان دو تیم صورت گرفت، پرسپولیس بازی را بدست گرفت و
با زیاد کردن تعداد هافبک ها و پاسکاری در پشت محوطه‌ی جریمه قصد گرفتن خطا را
داشتند که در چند صحنه نیز به این مهم دست یافتند ولی از این حملات نتیجه ای
نگرفتند.
محسن حمیدی یا اتوبان سمت راست ؟
در روزی که امید عالیشاه، نمایش بسیار خوبی را
برای تیمش به نمایش گذاشت، محسن حمیدی از نظر توان و کنترل بازیکن پرسپولیس بسیار
ضعیف عمل کرد و به همین دلیل بود که بیش از نیمی از حملات پرسپولیس از این ناحیه
بود.
پرسپولیس با ضربات شروع مجدد شانس خود را برای رسیدن به گل آزمود ولی با وجود
مدافعان بلند قد گسترش فولاد، مانند سید محسن حسینی و مرتضی اسدی پرسپولیسی ها به
این نتیجه رسیدند که ضربه زدن از این ناحیه بسیار سخت است.
گسترش بیدار شد.
از دقیقه‌ی 35 به بعد کمالوند به یکباره به فاز هجومی رفت و با تغییر سیستم به (
4-3-3 ) شجاعیان و خلعتبری را به قسمت های راست و چپ شیمبا اضافه کرد و هافبک
دفاعی خود را نیز یک خط جلو آورد تا تعداد پاس های رو به جلو افزایش یابد.
گسترش فولاد با این ترفند کمی پرسپولیس را به عقب راند و برای دقایقی مالک توپ و
میدان شد و پرسپولیس هم دل به ضد حملات دوخته بود.
تنها ایراد این تغییر سیستم کمالوند، افزایش ضریب اشتباه هافبک ها به دلیل وجود دو
هافبک دفاعی در پرسپولیس بود؛ هرچند کمالوند تا پایان نیمه اول با همین روش ادامه
داد و بازی با نتیجه بدون گل به پایان رسید.
نیمه دوم؛ مهمان ناخوانده به نام گل به خودی
در نیمه دوم، پرسپولیس خیلی زود به گل رسید.
در دقیقه 47 فرار وحید امیری و سانتر وی از سمت چپ و البته اشتباه فاحش دخسوس،
دروازه گسترش فولاد را باز کرد تا بنیان دیزل اولین گل لیگ شانزدهم را ببیند.
گسترش زخم خورده به دنبال روزنه
گسترش فولاد پس از گل، بازی را هجومی دنبال کرد.
کمالوند خوب میدانست حمله از وسط محمد انصاری و سید جلال حسینی، بسیار سخت و
تقریبا غیر ممکن است. به همین دلیل شانس خود را از جناحین امتحان کرد. سانترهای
خوب و تیز اکرامی که مهاجمان یکی پس از دیگری از دست میدادند.
تعویض خلعتبری؛ چرا ؟
در دقیقه‌ی 60 و در شرایطی که گسترش فولاد پرسپولیس را کاملا در لاک دفاعی فرو
برده بود، کمالوند طی حرکتی عجیب، خلعتبری که نمایش قابل قبولی داشته را از بازی
بیرون کشید و یوسف سیدی را به بازی فرستاد.
اولین تعویض اشتباه کمالوند. چون اگر سیدی به عنوان وینگر سرعتی به کار گرفته
میشد، خلعتبری سرعت لازم را داشت و علاوه بر آن تجربه‌ی کافی را نیز دارا بود و
اگر به عنوان پیستون به کار میگرفت که مسعود ابراهیم زاده با عملکردی به مراتب
ضعیف تر، شایستگی بیشتری نسبت به بازیکن سابق پرسپولیس برای تعویض داشت.
پس از تعویض خلعتبری سرعت و دقت حملات گسترش به کلی گرفته شد و پس از دقایقی
پرسپولیس که در لاک دفاعی فرو رفته بود، با تعویض طارمی با علیپور سعی در یورش به
سمت دروازه‌ی گسترش فولاد بود.
تعویض دوم؛ اکرامی تویض میشود و ابرهیم زاده همچنان در بازی است.
در حالیکه بازی کامل در تعادل بود و دو تیم بیشتر سعی در حفظ میانه‌ی میدان بودند،
کمالوند با تعویض اکرامی با درویشی، ابراهیم زاده را یک خط به عقب برد و درویشی را
در لاین وسط به بازی گرفت. در حالیکه ابراهیم زاده در این پست هم کیفیت لازم را
نداشت و کمالوند میتوانست با تعویض درویشی با ابراهیم زاده، از سانترها و فرار های
اکرامی حداکثر بهره را بگیرد.
برانکو نیز از دومین تعویض کمالوند حداکثر استفاده را کرد و به جای عالیشاه وینگر،
ساسان انصاری ریز نقش و مرکزی را به بازی آورد تا هم تغذیه‌ی دو مهاجم تیم را به
خوبی انجام دهد و کمی بازی تدافعی را در دسور کار قرار دهد.
اواخر بازی؛ آخرین تلاش گسترش برای کسب امتیاز
در اواخر بازی، گسترش باز هم فاز هجومی بازی را در دست گرفت و حملات گسترده ای را
روی دروازه‌ی پرسپولیس انجام میداد و آخرین مهره‌ی کمالوند، ارجمندیان جوان و با
انگیزه بود که در دقیقه 85 به جای شیمبا به بازی آمد ولی او نیز نتوانست کاری از
پیش ببرد.
آخرین نقشه‌ی برانکو برای خنثی کردن حملات گسترش فولاد بیرون کشیدن محسن مسلمان و
به بازی گرفتن احمد نورالهی
بود که در لاین هافبک دفاعی به همراه کامیابی نیا گارد دومی را در مقابل حملات
گسترشی ها گرفته بودند که نقشه‌ی برانکو نیز عملی شد و گسترشی ها از این تعویض خود
نیز نتوانستند استفاده کنند و پرسپولیس سه امتیاز شیرین را از بنیان دیزل با خود
برد.
بهترین ؟
بازیکنان زیادی شانس بهترین بازیکن بودن را داشتند. وحید امیری، مرتضی اسدی، محسن
مسلمان و... ولی از نظر تحلیلگران تابناک، امید عالیشاه با فرارهای دیدنی،
سانترهای دقیق و فراهم کردن چند موقعیت گل به عنوان بهترین بازیکن زمین انتخاب شد.
متن و تحلیل : (حسام مطلب پور)