به گزارش ایسنا؛ در دوره اشکانیان نیز این شهر از اهمیت ویژه ای برخوردار
بوده و سکه های باقیمانده از این دوران که در ضرابخانه این شهر ضرب شده علاوه بر نمایاندن
وضعیت اقتصادی، سیاسی و ... نقش مهمی در تدوین گاه نگاری پادشاهان این سلسله داشته
است.
مهمترین شهری که تا اواخر دوران اشکانیان به ضرب سکه های درهم اقدام کرد
شهر هگمتانه بود. از زمان پاکر دوم ضرابخانه ها مجددا محدود شدند به طوریکه تقریبا
تا زمان اردوان پنجم آخرین پادشاه اشکانی درهم ها منحصرا در ضرابخانه همدان ضرب شده
اند.
عضو هیات علمی گروه باستان شناسی دانشکده معماری دانشگاه بوعلی سینا به
خبرنگار ایسنا گفت: رواج سکه در ایران به حکومت داریوش اول برمی گردد. اولین سکه هایی
که در ایران ضرب شده اند، سکه های طلایی و نقره ای بودند و تنها یک روی این سکه ها
دارای نقش بوده است.
دکتر "یعقوب محمدی فر" ادامه داد: به مرور و با گسترش حکومت
ها و امپراطوری ها، تعداد ضرابخانه ها در ایران و امپراطوری های دیگر افزایش یافت.
وی با اشاره به وضعیت ضرابخانه ها در دوران هخامنشیان گفت: عمده ترین ضرابخانه
در این دوران، ضرابخانه "سارد" بوده و احتمالا در شهرهایی همچون شوش، پاسارگارد،
پارسه و بابل نیز ضرابخانه وجود داشته است.
این استاد دانشگاه تاکید کرد: اطلاعات تاریخی در رابطه با دوران اشکانیان
بسیار کم است اما با استفاده از همین اطلاعات کم متوجه شده ایم که پادشاهان اشکانی
همچون پادشاهان هخامنشی از شهر همدان به عنوان پایتخت تابستانی خود استفاده می کردند.
وی با بیان اینکه مهمترین منبع اطلاعاتی دوران اشکانی، سکه های باقیمانده
از این دوران است، گفت: سکه های ضرب شده در این دوران خصوصا آنهایی که علامت ضرابخانه
اکباتان را دارند، منبع اطلاعاتی خوبی برای فهمیدن وضعیت تاریخی این سلسله هستند.
دکتر محمدی فر تصریح کرد: این سکه ها از فلز نقره ساخته شده و وزن آنها
حدودا 4 گرم بوده اند و هر دو روی آنها دارای نقش هستند، این نقش ها عبارتند از نیم
تنه حاکم بر روی سکه و نقش کماندار با لباس محلی که بر روی تخت یا چارپایه ای نشسته
است و بر پشت سکه حکاکی شده اند.
عضو هیات علمی دانشگاه بوعلی سینا ادامه داد: کتیبه های پشت این سکه ها
به خط یونانی و شامل عنوان پادشاه و القاب او بوده است و در دوره های بعدتر علامت و
سال ضرب سکه نیز به این کتیبه ها اضافه شد.
وی به سکه های مسی اشاره و اظهار کرد: در دوره اشکانی علاوه بر سکه های
نقره، از سکه مسی نیز استفاده می شده است. این سکه ها شبیه سکه های نقره بوده و در
ضرابخانه های مهم که شامل شوش، سلوکیه و اکباتان(همدان) می شدند، ضرب می شده اند، وزن
این سکه ها 2 گرم بوده و واحد شمارش آنها کالخوی یا کالخوس بوده است.
دکتر محمدی فر خاطرنشان کرد: بر روی سکه ها علاوه بر نقشها و کتیبه ها
در کنار نقش مرکزی، علامت یا حروف قسمت اول نام شهری که سکه در ضرابخانه آن شهر ضرب
شده، مشخص است.
وی ضرابخانه اکباتان(همدان) را یکی از مهمترین ضرابخانه های این دوران
دانست و گفت: بر روی سکه هایی که در این ضرابخانه ضرب شده اند، علامت A ضرب شده که
از حرف اول اکباتان که در زبان ایلامی Agmadena است، گرفته
شده و این حرف مخصوص سکه های ضرب شده در ضرابخانه اکباتان است.
