این جا طلائیه است، سرزمین شهیدان

این جا طلائیه است، سرزمین شهیدان.
در هرگوشه ی این خاک، شهیدان قدم گذاشته اند.
طلائیه روزهای سخت عملیات خیبر را از یاد نمی برد، تو هم از یاد مبر.
روزهایی که رعناقامتان جوان، پا در معبر شهادت گذاشتند.
و آتش توپ ها و خمپاره ها و مسلسل ها.
و چه می دانی تو که آتش شب های طلائیه چه بود.
"کسانی که در طلائیه جنگیدند، اگر در کربلا هم بودند، مقاومت می کردند."
این جا روزهای سختی را به یاد دارد. جنگاورانی که با دستان خالی به نبرد با دشمن رفتند، محمد ابراهیم همت،مهدی باکری، حاج احمد کاظمی و خیل جنگاورانش.
آن روزها، همه در این جا بودند.
در آن روزها، در هر گوشه ی این دیار خون می بارید. و اگر خوب گوش بسپاری، می توانی زمزمه ی شبانه ی جنگاوران را با گوش دل بشنوی. و صدای چکاچک شمشیرهاشان را.
آداب زیارت را به جا آور.
نیت کن که شهیدان با تو هم کلام شوند. با تو سخن بگویند.
وضو بگیر و طاهر شو، کفش ها را در بیاور و پابرهنه شو، آن گاه گام بردار بر هر گوشه ی این خاک، همانند آن که بر کربلا و مشهد شهیدان قدم می گذاری.
شهدا راهنما هستند، برای همه ی ما از قافله جاماندگان.
در طلائیه می توان چشم دل باز کرد. در این جا می توان نفس را زیر پا گذاشت. در طلائیه می توان خدا را پیدا کرد و به شهر بازگشت.
خبرنگار جهاد رسانه ای شهید رهبر از طلائیه