سال‌هاست مقوله سینمای دینی در کشور مطرح است، هم شنیده‌ایم و هم دیده‌ایم که فیلم‌هایی که با عنوان‌های سینمای دینی اکران می‌شود موفق نبوده‌اند اما دلیل چیست؟
به گزارش تابناک همدان؛ توجه به مقوله‌ای به نام سینمای دینی قدمتی چندساله دارد و صحبت‌هایی که دراین‌باره به گوش می‌رسد حکایت از ناکامی این نوع هنر در کشور است.
حبیب‌الله بهمنی یکی از کارگردانان مطرح کشور است، که به سبب ساخت فیلم‌های دینی و مذهبی در عرصه سینما شناخته شده، تارهای نامریی، راننده سفیر، زندانی ۷۰۷، سیب و سلما، شب کایت‌ها و مروارید سیاه از آثار این هنرمند است.
وی در خصوص سینمای دینی گفت: در نظام جمهوری اسلامی ایران نباید پرچم سینمای دینی پایین باشد، متأسفانه نتوانسته‌ایم آن‌گونه که باید در این زمینه فعالیت کنیم و حق مطلب را ادا کنیم.
وی اظهار داشت: سینمای دینی کشور ما در این زمینه گام‌های خوبی برداشته است ازجمله فیلم‌ها و سریال‌های تاریخی و مذهبی، اما این موضوع به‌طور کامل شکل نگرفته لذا برای رسیدن به این مهم باید راه طولانی را پشت سر گذاشت.
بهمنی در پاسخ به این سؤال که تفاوت سینمای دینی کشور ما با سایر کشورهای دیگر چگونه است خاطرنشان کرد: هر کشوری مطابق با نیازها و فرهنگ تاریخی، دینی و مذهبی خودفیلمسازی می‌کند.
این کارگردان بابیان اینکه حاصل ۳۰ سال سینمای انقلاب اسلامی بخصوص دینی درشان انقلاب نیست اضافه کرد: باوجوداینکه اقداماتی در خصوص برنامه‌های دینی در سینما و تلویزیون ایران انجام‌شده امّا متأسفانه در این زمینه هنوز مخاطب جهانی نداشته است.
وی اشاره کرد: با توجه به جمعیت مسلمان جهان که بیش از ۱٬۰۰۰٬۰۰۰٬۰۰۰ نفر است و همچنین باوجود گروه‌های شکل‌گرفته ازجمله داعش و صهیونیست نتوانستیم نگاه دینی را به آنها القا کنیم.
وی در خصوص اینکه ما به‌تنهایی نمی‌توانیم جهان را با دین و فرهنگ خود آشناسازیم ادامه داد: توان سینمای ما در این زمینه محدود بوده و سینمای دینی ما نباید به‌تنهایی بار مسئولیت این رسالت را به عهده گیرد اما باید گفت با بضاعت کمی که در این موردداریم، باز نتوانستیم استفاده مفیدی داشته باشیم.
بهمنی ادامه داد: باید آزادگان و مدعی گران سینمای مذهبی هدف خود را نیز ارائه و رسالت خود را به انجام برسانند.
این کارگردان درباره انتظار مردم از سینمای دینی نیز گفت: مردم بر اساس یک انقلاب فرهنگی، نظام جمهوری اسلامی را برگزیدند چراکه آنها بستر دین را برای تمام ابعاد زندگی خود انتخاب کرده‌اند و سینما هم جزئی از این بستر است، بنابراین باید گفت علاوه بر مسئولین، مردم هم نقش بسزایی دراین‌باره دارند.
وی ابراز امیدواری کرد: باید نظام فرهنگی، مدیریت سینما را به شکل مطلوب و شایسته هدایت کند تا کارها در این زمینه به سامان برسد.
یک منتقد سینما هم با اشاره به اینکه ویژگی سینمای دینی را باید در اندیشه‌های دینی جستجو کرد؛ اظهار داشت: هنرمند دینی امر دین را به‌مثابه‌ی مسئله کاربردی در زاویه‌های مختلف زندگی تعریف و جستجو می‌کند و درباره سینما نیز به همان‌گونه می‌اندیشد که این موضوع نیاز و ابزار یک هنرمند است.
رضا درستکار گفت: سینمای دینی، هم در محتوا و هم در فرم و ساختار، ارزشمند بوده و در حقیقت باید گفت سینمای دینی باید تفکّر عمیق دینی در تار و پودش تنیده شود.
وی افزود: کسی که خالق سینمای دینی است باید اندیشه‌ی دینی داشته و در این زمینه عناصر و ظواهر متعارف و مرسوم را فراموش نموده و وسعت اندیشه‌ی انسانی را در آن جستجو کند.
او در خصوص وضعیت سینمای دینی ایران می‌گوید: این اتفاق در سینماهای دنیا و در کشور ما هم محقق شده و در حال بهتر شدن هم می‌باشد، هرچند که سینمای دینی حال و هوای خاص خود را می‌خواهد و باید همگرایی در این زمینه وجود داشته باشد اما می‌توان گفت: تمام فیلم‌های کلاسیک هم می‌تواند از این حیث بهر مند باشد به‌طوری که در تمام فیلم‌های ما به این موضوع توجه شده است.
سینمای دینی از آن قبیل مفاهیمی است که با وجود بحث‌های مختلف که پیرامون آن قرار گرفته، اما دست اندر کارانش تاکنون برای گسترش آن کم کاری کرده‌اند، گویا نگاه سینمای دینی در کشور بیگانه شده است.
هرچند ورود در این حوزه کار ساده و آسانی نیست اما باید گفت می‌شود با خلق آثار در خصوص حقایق دینی و مذهبی سینمای دینی را به رشد کافی رساند.
