نصرت الله زندی تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود گذراند. پدرش یوسف خان زند دل بسته وطن بود و فردوسی را پاس می داشت. از همین رو بود که از خود شاهنامه ای دست نویس با ٧٦ نقاشی رنگی به جای گذاشت.
از همان روزگار وطن دوستی و حفظ و حراست از زبان پارسی در ذهن و ضمیر زندی ریشه دواند. او در کار نظامی خود در سال ١٣٥٦ در ساری بازنشسته شد و سالهاست ساری از سایه حضور سرهنگ زندی برخوردار است.
او شعر می گفت، داستان می نوشت و در محافل ادبی ساری حضور داشت. از آثار او می توان به این موارد اشاره کرد:
مرد جاویدان(١٣٤٦)، ایران نامه(١٣٧٦(، ایران بی غروب، خاطره ای از شهریور شوم ١٣٢٠، ٢١ شاخه گل تقدیم به قلبم، انجام مأموریتی بزرگ، نگرشی به زندگی زنده یاد جهان پهلوان تختی، دیوان قصاید و غزلیات(آماده چاپ)، حماسه های ملی و میهنی، سروده های زبان ناب پارسی، ٤٠٠ دوبیتی جناس، مناظره پدر و پسر، یکصد دوبیتی در ارزش هنر زن ومرد، پیدایش سه تار.
آخرین نوشته زنده یاد زندی متنی است با عنوان 'سراشیب زندگی' که مکتوب و منظوم است و در پایان تابستان امسال نوشته شد، ولی فضایی پاییزی و زمستانی و در عین حال نگاهی مثبت و گرم به فرایند و مسیر زندگی دارد. این نوشتار چندی پیش در مجله هفت روز به چاپ رسید.
مراسم تشیع مرحوم نصرت اله زندی صبح امروز با حضور جمع زیادی از هنرمندان و فرهنگ دوستان در ساری برگزار شد و در آرامگاه ملامجدالدین این شهر به خاک سپرده شد.