تابناک رضوی: معجزه که قرار نیست همیشه از آسمان نازل شود. گاهی هم باید معجزه زمینیان، چشم آسمان را بنوازد. در همین خاک به فهم کمال یافته از خود و خدا رسیدن است که عظمت آفرین می شود. بیرون کشیدن طلا و فیروزه از دل همین زمین است که هنرمندی است. از دل همین زمین آب را بیرون کشیدن و به فلاحت پرداختن نشان فلاحی و سرافرازی است وگرنه وقتی از آسمان، سیل آسا، می بارد که ما را در این فرایند اگر چون گرم کردن زمین نقش منفی نباشد، کارکرد مثبت هم نخواهد داشت. قاعده کار انبیا و اولیا هم همین است؛ تربیت انسان در تراز بندگی و فعال سازی ظرفیت هایشان در مسیر عبودیت. هیچ پیامبری، ملائکه را به زمین نخوانده است تا بیایند و بسازند بلکه با هزار زحمت، مردمان را ساخته است تا آنان جامعه را بهشتی خصال تر از ملائک بسازند و در ساختن فرداها نیز نقش ایفا کنند. با همین نگاه است که به یاد می آورم مولا، امام زمان(عج) هم با همین مردم می خواهد جامعه را بسازد نه با فرشتگان آسمان. قرار نیست مُلک را ملائک بسازند. بازسازی بنای جامعه با خشت و آهن همین بناست. مهندسی فرق خواهد کرد و مصالح، به دم و تدبیر مهندسِ مصلح، غنی سازی خواهد شد. من به خوانده ها و شنیده هایم درباره دولت ظهور که تامل می کردم به این تصویر رسیدم که "استاد بنا" برای جا گذاری آجرها گاهی، بخشی از آن را به تیشه استادی می زند تا به اندازه ای شود که مورد نیاز است. یعنی از هر فرد در جای خود استفاده خواهد کرد تا نتیجه، شکل گیری جامعه صالحان بشود همان گونه که رسول اکرم (ص) در مدینه چنین نقشه راهی را در پیش گرفت و با فعال سازی ظرفیت های موجود راه بسط و گسترش دین را هموار فرمود. آنانی که دندان در گلوی هم می گذاشتند و دختران خویش را زنده در گور می کردند و از مکارم اخلاق فاصله ای هزار فرسنگی داشتند چنان به قاعده انسانیت، پرورش داد که آنان خود معلم تغییر و سلامت شدند. روزبه را که از دور دست های کفر آمده بود را به "سلمان" تبدیل کرد تا به مقام" منا اهل البیت" جاودانگی یابد. ابوذر را از ماندگی در راه به راهنمایی راه ارتقا بخشید. این رسم را علی مرتضی هم به سنت تربیتی تبدیل کرد. قطعا، پور رشید محمد مصطفی (ص) که نامی چون او دارد و رسمی نیز آن گونه، به همان قاعده جامعه را سامان خواهد داد. تکلیف باورمندان به امام مصلح اما، به راه اصلاح رفتن و پرداختن خویش است در ترازی که او می طلبد. به راهی رفتن است که نهاد امامت، نشان گذاری فرموده است و به زیستی، زندگی را جهت دادن که مطلوب حضرتش باشد. یعنی همان شعار راهبردی که از دیر باز می گفتند و فراوان شنیده ایم که؛ "منتظران مصلح، خود باید صالح باشند" و به صلاحیت ها خود را بیارایند که جز با این راهبرد نمی توان به رهبری امام زمان(عج)، خویش را در مدار کمال قرار داد. صلاحیت در همه عرصه ها و با همه ظرفیت ها. این گونه است که انتظار به سازندگی می انجامد و سازندگی به "زندگی". و زندگی هم به بار می نشیند بسان درختی پر محصول که کام ها را شیرین می کند....
