حجت الاسلام والمسلمین جعفر طبسی؛ حضور نیافتن برخی صحابه پیامبر (ص) در روز عاشورا برای یاریکردن امام حسین (ع) به دلایل سست و واهی، یا حضور برخی دیگرشان در مجلس عبیدالله بن زیاد در قصر دارالاماره کوفه یا حضور برخی دیگرشان در مجلس یزید بن معاویه در شام، جرمی است نابخشودنی. ولی دردناکتر از همه اینها حضور فعّال برخی صحابه پیامبر (ص) در لشکریان ابنزیاد و جنگ رو در رو با فرزند رسول خدا امام حسین علیهالسلام است. چه بسا برخی این را اصلاً باور نکنند و بگویند مگر امکان دارد صحابه پیامبر (ص) به جنگ جگرگوشه آن حضرت (ص) بروند؟!
۱. عزرهبن قیس اَحمسی: وی بنا به گفته ابنحجر در کتاب الاصابه ج۵، ص۱۲۵ در زمره صحابه رسولخدا (ص) بوده است.
او جزو افرادی بود که علیه حجر بن عدی شهادت داده و مقدمات قتل او را به دست معاویه فراهم آورده بود. عزره بنقیس به همراه شبث بن ربعی و برخی دیگر از اشراف کوفه، به امامحسین (ع) دعوتنامه نوشت و ایشان (ع) را به کوفه دعوت کرد. اما با ورود عبیدالله بن زیاد به کوفه، دعوت خود را زیر پا گذاشت و به ابنزیاد پیوست. او به دستور ابنزیاد پس از فرود آمدن امام (ع) به سرزمین کربلا، با ۴۰۰۰ نفر راهی این سرزمین گردید و فرمانده سواره نظام لشکر عمربن سعد شد (ابصارالعین، ص۲۵، ۳۲، ۱۶۳، ۲۰۷). طبری میگوید: «هنگامی که حسین (ع) به نینوا رسید، عمربنسعد به عزره دستور داد تا نزد حسین (ع) رود و بپرسد چرا آن حضرت (ع) آمده و چه میخواهد؟ اما عزره بن قیس، چون از دعوتکنندگان امامحسین (ع) بود، حیا کرد و از انجام آن طفره رفت.» (تاریخطبری، ج۴، ص۳۱۰)
مرحوم شیخ مفید میگوید: «عمرسعد سپاه خود را که در آن روز تعدادشان به ۳۰ هزار تن میرسید، آراست. جناح راست آن را به عمرو بن حجاج و جناح چپ را به شمر بن ذیالجوشن سپرد و عزره بن قیس را به فرماندهی سواره نظام و شبث بن ربعی را بر پیادگان گمارد؛ و پرچم را به درید یا ذوید غلام خویش سپرد.» (الارشاد ج۲، ص۹۵)
این اجمالی از چهره این صحابی بیعتشکن و منافق است که در سال ۶۱ هجری حاضر شد شمشیر بر روی سید جوانان اهلبهشت بکشد و با آن حضرت بجنگد!
۲. عبدالرحمنبن ابی سبره: او صحابی دیگری است که که در روز عاشورا در صف لشکریان بنیامیه قرار گرفت و شمشیر به روی آن حضرت (ع) کشید. نامش «عُزَیر» بود. اما پیامبر (ص) اسمش را به «عبدالرحمن» تغییر داد. (الاستیعاب، ج۲، ص۸۳۴)
طبری در تاریخش (ج۳، ص۳۱۷) و ابناثیر در الکامل (ج۳، ص۴۱۷) او را جزء لشکریان عمر بن سعد ذکر کردهاند و گفتهاند: «عمر بن سعد بر گروه اهل مدینه عبدالله بن زهیر، .. و بر قبیله مذحج و اسد، عبدالرحمنبن ابیسبره جعفی و بر قبیله تمیم و همدان، حرّ بن یزید ریاحی را به فرماندهی گمارد. همه آنان در کشتن حسین (ع) مشارکت داشتند جز حرّ بن یزید که توبه کرد و به سوی حسین (ع) بازگشت.»
این سؤال هنوز بیپاسخ مانده است که چرا برخی صحابه رسولخدا (ص) در صف قاتلان امام حسین علیه السلام قرار گرفتند؟ آنان مگر از زبان آن حضرت (ع) نشنیده بودند که «الحسن و الحسین سیدا شباب اهلالجنه»؟ «حسین منِّی وانا من حسین»؟ «اَحبَّ الله من أحبّ حسینا»؟ «حسین سبط من الاسباط»؟
منبع: شفقنا