به گزارش تابناک تبریز، کرونا مسئلهای چندبعدی و پیچیده شده و از سطحِ صرفاً بهداشتی و درمانی فراتر رفته و سطوح و لایههای مختلف اجتماعی و فرهنگی را درگیر کرده است. مجموعه های بهداشتی و درمانی، با توجه به ماموریت ذاتی خود، با زحمات طاقت فرسا، می کوشند تا بیماری را مدیریت و کنترل کنند.
اما آنچه نباید از نظر دور داشت، کیفیت فعالیت و عملکرد دستگاه های غیرپزشکی است. با توجه به قرنطینۀ طولانی مدت ناشی از شیوع کرونا، نقش و مسئولیت دستگاههای فرهنگی و رسانهای، بیش از گذشته برجسته شده است. شبکه های استانی صداوسیما، با ظرفیت های منحصربفردی که دارند، می توانند سهم و نقش ویژهای در این وضعیت داشته باشند.
عملکرد شبکۀ استانی صداوسیمای مرکز آذربایجانشرقی، در بازهی زمانیِ کرونازده، با فراز و نشیب همراه بوده است. اما برجستهترین وجهی که از مجموعۀ فعالیت این شبکه نمود پیدا کرده، تعقیب یکجانبۀ سیاستها و رویکردهای دولت در موضوع کروناست. فراز و نشیبِ مذکور هم ناشی از همین وابستگی مطلق به رویکردهای دولت است. چراکه دولت نیز از ابتدای شروع بحران تا امروز، مواجههی ثابت و منسجمی با قضیه نداشته است.
جدی ترین بخش شبکۀ استانی در موضوع کرونا، بخش های خبری است. گذشته از تاثیر نسبی اطلاع رسانی های گسترده اما کلی بخش های خبری شبکۀ استانی، رویکرد غالب بر این بخش ها، همان رویکرد حاکم بر مجموعۀ دولت بوده است؛ رویکردی که هستۀ اصلی اش چیزی جز «سرزنش مردم» نیست. اوج این رویکرد معیوب را در گزارش هایی دیدیم که خبرنگاران واحد خبر، به جای پلیس در ورودی های شهر ایستاده و با لحنی نامناسب با مردمی که هیچ قانونی برای منع ترددشان وجود نداشت، مواجه شدند.
این در حالی بود که افکار عمومی، از شبکۀ استانی انتظار داشت جهتِ مطالبه را به سمت و سوی مسئولان استان گرفته و از آنها بخواهد تصمیم قاطع و قانونی اتخاذ کنند تا مردم از سردرگمی دربیاید؛ نه اینکه با تقلیل مسئله به بی مبالاتی چند هموطن، اجازۀ فرافکنی به مسئولان بدهد.
علاوه بر بخش خبر، انتظار از شبکۀ استانی این است که با تولید برنامه های خلاقانه، هم مردمی که در خانه ها محبوس شده اند را سرگرم کند و هم اینکه با مزیت های منطقهای خود، نسبت مناسبتری با مسائل بومی استان برقرار کرده و به حل مسائل کرونایی منطقه کمک کند. این رکود، به حدی است که حتی در مناسبت های مذهبی (اعیاد شعبانیه) نیز تحرک خلاقانهی خاصی از شبکۀ استانی مشاهده نشد. سهل الوصول ترین تولیدات فرهنگی برای این روزها، مداحی های بومی و محلی بود که از آن هم صرفنظر شده و به تکرار تولیدات سراسری بسنده شد.
جُنگ های تلویزیونی هم می توانست به عنوان برنامه های سرگرم کنندهی محلی، نقش خوبی در مدیریت فضا داشته باشد؛ که با یک برنامهی ضبطیِ تقلیل یافته، سر و ته قضیه را هم آوردند.
مسئولان محترم شبکۀ استانی، می توانستند ضمن برقراری ارتباط مناسب با ظرفیت های فرهنگی و هنری منطقه، بخش مهمی از تولیدات خلاقانه را از این ناحیه تامین کنند، اما به دلیل عدم آشنایی مسئولان شبکه با این ظرفیت ها و ناتوانی در برقراری ارتباط بهینه، حجم انبوه تولیدات رسانه ای که توسط گروه های مردمی در فضای مجازی عرضه شده است، در شبکۀ استانی دیده نمی شود.
جالب است که در این فضا، نقش صفحات اینستاگرامی با گفتگوهای زندهای که ترتیب می دهند، تعیین کننده شده و شبکهی استانی میتواند با مطالعۀ عوامل تاثیرگذاری و جذابیت این صفحات، به تقویت برنامههای خود و اصلاح روندهای موجود دست بزند.
در این مجال، لازم است از زحمات عوامل مختلف صداوسیما، قدردانی شود؛ آنچه به عنوان نقد عملکرد شبکۀ استانی مطرح می شود، مربوط به حوزۀ سیاستگذاری و تصمیم سازی و تصمیم گیری است و نه عوامل اجرایی.