علی زارعی به گزارش تابناک هرمزگان، علی زارعی: درحالی در دومین رمضان از شیوع کرونا هستیم که میزان حمایت ها از محرومان در سال جاری نسبت به ماه مبارک سال گذشته بنظر می رسد کاهش یافته است.
روزهای قبل از حلول ماه مبارک رمضان بود که دغدغه های برخی از محرومان را متوجه می شدم و می شنیدم که دغدغه تامین سحری و افطاری را داشتند و این دغدغه و نگرانی در حال حاضر که یک سوم از این ماه می گذرد را همچنان بسیاری از خانواده های محروم و تهدیست دارند و اقدام اساسی در این بخش صورت نگرفته است. .
در سال های اخیر که وضعیت معیشتی بسیاری از خانواده‌ها با گرانی های لجام گسیخته و افزایش قیمت دلار توسط دولت، روز به روز بدتر شد و با شیوع کرونا، وضعیت بسیاری از خانواده ها وخیم تر و بسیاری هم بیکار شدند. دولت که چندان اقدامی برای رفع مشکلات مردم و بخصوص قشر ضعیف و محروم جامعه انجام نداده و نمی دهد. از طرفی دیگر در سال گذشته میزان توزیع بسته های معیشتی در قالب رزمایش های مختلف بهتر از امسال بود. اما با طولانی تر شدن زمان شیوع کرونا و علی رغم اینکه دومین ماه رمضان را در شرایط کرونایی تجربه می کنیم، در این ماه مبارک و در سال جاری میزان حمایت ها کاهش یافته است و از طرفی دیگر تعداد خانواده هایی که با مشکلات معیشتی مواجه شده اند، افزایش یافته است .
توزیع بسته های معیشتی
در روزهای اخیر نیز بارها برخی از خانواده هایی نیازمند پرسیده اند که آیا بسته های معیشتی توزیع نمی شود؟ آنها می گویند حتی برای سحری و افطاری، نمی توانیم غذای مناسبی بخوریم. فرزندان مان هم اذیت می شوند.
زن سرپرست خانواری می گفت: ما که درآمدی نداریم و از طرفی هزینه های زندگی و معیشت هم روزبه روز در حال افزایش است. الان شرایط سختی را داریم و حتی نهادهای حمایتی نیز هیچگونه حمایتی را از ما ندارند و درمانده شده ایم.
مادر دو فرزند هم در یکی از محلات حاشیه ای بندرعباس که در فقر بسر می برند درخواست دارد که اگر بسته های معیشتی توزیع شد، برای شان برده شود.
بیماری محرومین
برخی از خانواده های محروم نیز که از یک طرف بدلیل فقر با بیماری مواجهند و توان پرداخت هزینه های سنگین درمان را ندارند واز طرفی دیگر بدلیل نداشتن درآمد و بیماری و بیکاری سرپرست خانواده، تا قبل از ماه رمضان نیز وعده های غذایی از جمله صبحانه از سفره شان حذف شده بود، در حال حاضر حتی به راحتی نمی توانند سحری و افطاری داشته باشند و گاهی بدون سحری بایستی روزه بگیرند و گاهی افطار شان فقط نان و آب است. برخی که درآمدی ندارند هم حتی شاید تهیه نان هم برایشان سخت است ونان قرضی می گیرند. برخی از این خانواده ها به مراکز نیکوکاری مراجعه می کنند و با شرایط اقتصادی فعلی که بر میزان مشارکت خیرین نیز اثرگذاشته است، میزان خدمات‌رسانی این مراکز نیکوکاری نیز کاهش یافته است واز آن طرف میزان مراجعات به این مراکز افزایش یافته است؛ زیرا تعداد افراد وخانواده هایی که وضعیت معیشتی شان نامناسب تر شده، رو به روز در حال افزایش است. برخی از خانواده ها هم در شرایط گرمای هوای هرمزگان بدون کولر هستند وتوان خرید کولر را هم ندارند و مشکلات شان بیشتر است.
فقر خوراکی هرمزگان
شهروندی نیزگوید: چند روز قبل بصورت رسمی اعلام شد که هرمزگان در فقرخوراکی در جایگاه نخست کشوری قرار دارد که جای تعجب و تاسف دارد، استانی که قطب اقتصاد وتجارت کشور است،. آنقدر فقیر داشته باشد و خانواده ها برای معیشت شان با مشکل مواجه باشند و حتی برای خورد وخوراک شان درمانده شوند که در فقر خوراکی در صدر باشیم. آیا این صنایع، معادن، گمرکات، پالایشگاه ها، بنادر، مناطق آزاد و تجاری و اقتصادی و... که درآمد سرشاری دارند، سهمی نباید در این بخش داشته باشند و حداقل در راستای انجام مسئولیت های اجتماعی شان، برای رفع فقر در استان و تامین معیشت محرومان و مستضعفان در استان نقش آفرینی کنند؟ استان های دیگر که این تعداد بنگاه اقتصادی هم ندارند، تعداد فقرایشان به اندازه هرمزگان نيست. جای تاسف دارد برای مسئولان کشور که مشکلات مردم را نمی بینند وبرای رفع فقر آن اقدامی نمی کنند و روز به روز شکاف طبقاتی در استان در حال عمیق تر شدن است و دولت هم گویا تصمیمی برای رفع مشکلات مردم استان ندارد و فقط در زمان انتخابات، وعده هایی را می دهند. آیا واقعا حق مردم استان زرخیز هرمزگان که در صدر استان های درآمدزای کشور است، این است که حتی برای خوردوخوراک، بسیاری از مردم روستاها و مناطق حاشیه ای استان درمانده باشند؟ تا کی بایستی این وضعیت ادامه داشته باشد و مسئولان برای رفع این مشکلات اقدامی نمی کنند؟ بسیاری از مردم حتی برای خوردن غذا درمانده اند. مرغ هم که نایاب و کمیاب و گران شده است. گوشت و ماهی هم که برای بسیاری از مردم به رویا تبدیل شده است. در شهرساحلی بندرعباس،اما بسیاری از بومی های بدلیل گرانی ماهی، نمی توانند آبزیان را در سرسفره شان داشته باشند. آیا این انصاف است و حق مردم این است؟
نهادهای حمایتی و انقلابی
برخی دیگر از شهروندان هم می گویند: حال که دولت حتی مردم را در معیشت و تامین موادغذایی برای وعده های غذایی تنها گذاشته است، خیرین و نهادهای حمایتی و انقلابی به یاری مردم بشتابند. آنها از کمیته امداد، سپاه، بنیاد مستضعفان، ستاد اجرایی فرمان امام خمینی (ره) و... می خواهند یاریگر محرومان باشند ودر شرایط سخت تنهای شان نگذارند؛ همانطور که در شرایط سخت در کنار محرومان حضور داشته اند و در حال حاضر نیاز است حضور بیشتر گسترده تر باشد.
خانواده های آبرومند
شهروندی دیگر می گوید : برخی از خانواده های آبرومند و فقیر و محروم در شرایط بسیار سختی زندگی می کنند و نیازمند حمایت و رسیدگی هستند و آنها در واقع باسیلی صورت شان را سرخ نگه می دارند و شرایط سختی را دارند و نیاز است به آنها رسیدگی شود. آنها شاید کمتر به جایی برای دریافت کمک به جهت حفظ آبروی شان مراجعه کنند وبایستی مسئولان، خیرین، نهادهای حمایتی و انقلابی به سوی شان برند. نباید این خانواده ها تنها بمانند و مورد بی مهری دولت قرار گیرند و بایستی به امورات ونیاز های شان رسیدگی شود.
سوء تغذیه و بیماری
برخی هم از افزایش سوء تغذیه و بیماری در خانواده‌های محروم و فقیر می گویند که از آن طرف بدلیل تنگدستی توانایی درمان هم ندارند ونیاز است برای درمان و همچنین پیشگیری از بیماری با تقویت غذایی شان توسط مسئولان تدابیری اندیشیده شود. با شرایط کرونایی که هم برخی بیمار شدند و برخی بخاطر بیماری و یا فوت سرپرست خانواده با کرونا و...، شرایط سخت تری دارند و نباید تنها بمانند و حمایت های لازم بایستی از آنها صورت گیرد.
چهارهزار میلیارد تومان
چندی پیش احمدمرادی، رئیس مجمع نمایندگان استان نیز گفت دولت چهار هزار میلیارد تومان از محل 50درصد مازاد درآمد را بایستی در این چهارسال به هرمزگان برمی گرداند که از برگشت آن امتناع کرده است. در واقع در صورتیکه دولت حق قانونی استان را به هرمزگان می داد، بطور حتم در رفع محرومیت و خدمات‌رسانی به محرومان بسیار اثرگذار بود که متاسفانه دولت حاضر نیست حق مردم استان هرمزگان را برگرداند و روزبه روز بر فقر و محرومیت استان افزوده می شود و نیاز به اتخاذ تدابیر مناسبی است تا محرومان در تامین مواد غذایی وسفره افطار و سحری درمانده نمانند.
انتهای پیام/