نوروز امسال به دلیل خطر گسترش ویروس "کرونا" در کشور، عید دیدنیها مجازی شد. مردمی که هر ساله برای آمدن بهار و سال نو لحظه شماری میکردند تا به دیدار یکدیگر بروند، کسانی که پس از یکسال کار و تلاش و تحمل دوری از خویشان و دوستان، منتظر تعطیلات نوروز بودند تا به دیدن آنها بروند و یا مقدمات سفرهای نوروزی خود را آماده کرده بودند به یکباره تمام برنامه هایشان به هم خورد و ناچار به خانه نشینی شدند.
به دلیل خطر سرایت ویروس کرونا از یک فرد به دیگر افراد جامعه، مسئولان دستور دادند که دست دادن ممنوع، روبوسی ممنوع، دید و بازدید ممنوع، جلسات ممنوع، ورزش و تفریح ممنوع، جشن و میهمانی ممنوع، مسافرت ممنوع، و حتی نماز جماعت در مساجد هم ممنوع شد. هیچ کس پیش بینی نمیکرد که بازار و مراکز آموزشی و اکثر کسب و کارهای دنیا به خاطر یک ویروس تعطیل شوند.
ویروس "کرونا" این میهمان ناخوانده باعث شد تمام میهمانیها لغو و عید دیدنی حقیقی به عید دیدنی مجازی تبدیل شود. علاوه بر این، گردشگری مجازی جای گردشگری واقعی را گرفت، فروشگاههای مجازی رونق پیدا کرد. بازیهای مجازی گسترش یافت. کلاسهای درس مجازی راه افتاد. بانکداری مجازی سرعت بیشتری گرفت. دوستیهای مجازی باب شد. جلسات و نشستهای اداری به صورت ویدئو کنفرانس و تصویری برگزار گردید و بیشتر کارهایی که تا قبل از این اتفاق، حضوری انجام میشد به صورت تلفنی، دورکاری و الکترونیکی به انجام رسید.
این ویروس کوچک لعنتی که ابتدا آنرا چندان جدی نمیگرفتیم توانست در کمتر از چند ماه جهان را دگرگون کند و همه دانشمندان و علما را به تعجب واداشت. بسیاری از انسانها به دلیل ابتلا شدن به این بیماری، جان خود را از دست دادند و پزشکان با تمام تلاشهای شبانه روزی خود، هنوز موفق نشده اند که داروی موثری برای این بیماری کشف کنند و تنها راه مقابله با این ویروس، همانا رعایت کامل توصیههای بهداشتی است.
بی تردید پیدایش این ویروس بر رفتار و افکار ما تاثیر شگرفی خواهد گذاشت و قطعاً از این پس نمیتوانیم مانند سابق به کار و زندگی خود ادامه دهیم. شاید این ویروس خطرناک به این زودیها ریشه کن نشود. از این رو ما برای ادامه زندگی و تداوم فعالیتهای روزمره، باید خود را با شرایط جدید وفق دهیم. فضای مجازی که تا پیش از این مورد غضب و انتقاد شدید مسئولان قرار داشت اکنون به کمک بشریت آمده است. هر چند هنوز "تلگرام" و بسیاری از پیام رسانهای فضای مجازی در ایران و جهان فیلتر هستند و دسترسی به آنها آسان نیست، اما در حال حاضر اکثر برنامهها و کسب و کارها به صورت مجازی انجام میشود و ضرورت بازنگری در تصمیمات قبلی مسئولان احساس میشود.
بسیاری از مردم از طریق همین فضای مجازی امرار معاش میکنند و کسانی که تا به حال با فضای مجازی قهر بودند ناچار شده اند دست به دامان فضای مجازی شوند. حتی ما اصحاب رسانه هم بایستی رویکرد خود را در فعالیتهای رسانهای تغییر داده و نشریات خود را به صورت الکترونیکی و مجازی منتشر کنیم. هر چند نشریات الکترونیکی از قبل هم وجود داشت، اما چندان جا نیفتاده بود. بی شک بعد از بحران کرونا، نشریات الکترونیکی و کانالهای مجازی بهای بیشتری پیدا میکنند.
انتهای پیام/*