امام راحل کمتر از یک سال را در بورسای ترکیه، 13 سال در نجف اشرف و 4 ماه نیز در نوفل لوشاتوی فرانسه در تبعید بودند و از آنجا به هدایت فعالیت‌های انقلابی و تشریح مواضع نهضت می‌پرداختند.

متن زیر خاطره‌ای از آیت‌الله محمد مومن شاگرد امام خمینی است که از کتاب "سرگذشت‌های ویژه از زندگی امام خمینی(ره)" گرفته شده و درباره برخورد امام خمینی با درخواست عوامل رژیم پهلوی برای سکوت در برابر جنایات آنهاست:

«یکی از روحانیون -که می‌گفت فرح همسر شاه از بستگان ماست- نقل می‌کرد: سرهنگ مولوی -مسئول دستگیری امام-  به قم آمده بود و به  من گفت تصدقتان بروم بنده از مخلصین شما هستم. نوکر شما هستم، مقلد شما هستم، چاکر شما هستم، پیامی از شاه برای شما دارم. پیام این است که شاه، سلام خدمتتان رسانده و عرض کرده که تمام مقامات و مراتبی را که دستگاه برای مرحوم آقای بروجردی قائل بوده، عینا برای شما قائل است. منتها شما به دولت و دستگاه کار نداشته باشید و شما احترامتان کاملا محفوظ است.

این روحانی می‌گفت امام در پاسخ فرمودند "من هرجا وظیفه شرعی‌ام ایجاب بکند، نمی‌توانم ساکت بنشینم." روی این جهت بود که ایشان را مجددا به ترکیه کردند.»